نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمیکائیلی, نیلوفرfa_IR
dc.contributor.authorنریمانی, محمدfa_IR
dc.contributor.authorقریب بلوک, معصومهfa_IR
dc.contributor.authorبلندی, آذردختfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-21T22:29:23Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-11T22:29:23Z
dc.date.available1399-08-21T22:29:23Zfa_IR
dc.date.available2020-11-11T22:29:23Z
dc.date.issued2019-08-01en_US
dc.date.issued1398-05-10fa_IR
dc.identifier.citationمیکائیلی, نیلوفر, نریمانی, محمد, قریب بلوک, معصومه, بلندی, آذردخت. (1398). نقش هیجانات منفی، ناگویی خلقی و روابط بین‌فردی در پیش‌بینی رفتار آسیب به خود در نوجوانان: یک مطالعه همبستگی. مجله مطالعات علوم پزشکی, 30(5), 393-404.fa_IR
dc.identifier.issn2717-008X
dc.identifier.urihttp://umj.umsu.ac.ir/article-1-4809-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/487037
dc.description.abstractپیش‌زمینه و هدف: رفتار خودآسیبی یکی از رفتارهای شایع، به‌خصوص در دختران نوجوان است. پژوهش حاضر، به بررسی نقش هیجانات منفی، ناگویی خلقی و روابط بین فردی در پیش‌بینی رفتار خودآسیبی در دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه شهر سراب پرداخته است. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی به روش همبستگی انجام گرفت. نمونه موردمطالعه شامل 285 دانش‌آموز دختر پایه‌های نهم تا پیش‌دانشگاهی بودند که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند. از 285 آزمودنی، 270 دانش‌آموز، پرسشنامه را به‌صورت کامل پر کردند و تعداد 15 پرسشنامه به دلیل پاسخ‌های ناقص، کنار گذاشته شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه آسیب به خود، مقیاس افسردگی بک، مقیاس ناگویی خلقی، پرسشنامه استرس انتظارات تحصیل، مقیاس رابطه والد-کودک و پرسشنامه رابطه با همسالان استفاده شده است. داده‌های جمع‌آوری‌شده نیز با استفاده از آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که هیجان‌های منفی ازجمله افسردگی و استرس تحصیلی، ناگویی خلقی و روابط بین فردی با رفتار خودآسیبی، رابطه معنی‌داری (01/0>P) دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان می‌دهد که متغیرهای افسردگی، استرس تحصیلی و ناگویی خلقی قادرند 42 درصد رفتار خودآسیبی عمدی در نوجوانان را به‌طور معنادار (01/0>P) تبیین نمایند و متغیرهای رابطه با والدین و رابطه با همسالان قادرند 17 درصد رفتار خودآسیبی عمدی در نوجوانان را به‌طور معنادار (01/0>P) تبیین نمایند. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش در طرح‌ریزی برنامه‌های پیشگیری از رفتارهای عمدی خودآسیبی نوجوانان اهمیت ویژه‌ای داشته و در ارتقاء مداخلات درمانی به روانشناسان و مشاوران یاری می‌رساند.fa_IR
dc.format.extent518
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله مطالعات علوم پزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofStudies in Medical Sciencesen_US
dc.subjectهیجانات ‌منفیfa_IR
dc.subjectناگویی‌خلقیfa_IR
dc.subjectارتباطات میان‌فردیfa_IR
dc.subjectخودآسیبیfa_IR
dc.subjectروانشناسیfa_IR
dc.titleنقش هیجانات منفی، ناگویی خلقی و روابط بین‌فردی در پیش‌بینی رفتار آسیب به خود در نوجوانان: یک مطالعه همبستگیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي(توصیفی- تحلیلی)fa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران (نویسنده مسئول)fa_IR
dc.contributor.departmentمحقق اردبیلیfa_IR
dc.contributor.departmentآموزش و پرورشfa_IR
dc.contributor.departmentمحقق اردبیلیfa_IR
dc.citation.volume30
dc.citation.issue5
dc.citation.spage393
dc.citation.epage404


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد