بررسی شیوع سرمی آلودگی به سرووارهای مختلف لپتوسپیرا در میان شالیکاران ویسیان استان لرستان

Abstract

مقدمه: لپتوسپیرا متعلق به راسته اسپیروکت­ها است که موجب بیماری لپتوسپیروز می‌شود. لپتوسپیروز یک بیماری عفونی مشترک میان انسان و دام با علائم بالینی بسیار متغیر است. هدف مطالعه تعیین شیوع سرمی سرووارهای مختلف لپتوسپیرا در میان شالیکاران ویسیان در استان لرستان بوده است.

مواد و روش ­ها: 200 شالیکار ویسیان (مرد و زن) به‌صورت تصادفی در بهار 1393 نمونه‌گیری (نمونه خون) شدند. نمونه‌های خون به آزمایشگاه منتقل و سرم آن‌ها جدا شد، سرم‌ها تا زمان انجام تست میکروآگلوتیناسیون میکروسکوپی (MAT)در فریزر 20- درجه سانتی‌گراد نگهداری شدند. نمونه‌های سرمی به روش MAT مورد بررسی قرار گرفتند. تیتر نهایی سرم‌ها با رقت سازی 1:200، 1:400 و 1:800 تعیین گردید.

یافته ­ها: از مجموع 200 نمونه سرمی مورد آزمایش، 60 نمونه (30%) عیار مثبت سرمی 1:100 (1:100≤) را نشان دادند. از میان 60 نمونه سرمی مثبت، 38 نمونه (33/63%) با سرووار گریپوتیفوزا و 22 نمونه (67/36%) با سرووار کانیکولا واکنش مثبت نشان دادند. میزان عفونت در مردان 65% و در زنان 35% بود. از نظر آماری میان جنسیت و نتایج حاصل از آزمایش MAT ارتباط معنی داری (02/0p=) وجود دارد. بیشترین و کمترین موارد مثبت به ترتیب در گروه سنی بالای 50 سال و 30-21 سال قرار داشتند.

بحث و نتیجه ­گیری: لپتوسپیروز در میان شالیکاران یک بیماری شایع است و در منطقه ویسیان با توجه به شالیکاری به روش سنتی به‌عنوان یک بیماری عفونی مهم مطرح می‌گردد؛ لذا برای کنترل و پیشگیری از این بیماری باید اقدامات بهداشتی و ایمنی گسترش یابد. همچنین با بکارگیری روش‌های مکانیزه کشاورزی تا حدود زیادی از شیوع لپتوسپیروز در این منطقه جلوگیری می‌شود.