امکان‌سنجی پیش‌بینی لیشمانیوز جلدی در پلدختر با استفاده از متغیرهای اقلیمی

Abstract

مقدمه: روند رو به افزایش مبتلایان به بیماری سالک در شهرستان پلدختر طی ده سال گذشته و پیشرفت تکنولوژی در تولید داده، ضرورت ساخت مدل‌های پیش‌بینی شیوع بیماری را در منطقه افزایش داده است. لذا در این بررسی از متغیرهای اقلیمی در پیش­بینی بیماری سالک استفاده شده است.

مواد و روش ­ها: در این تحقیق با کمک مدل­ رگرسیونی رابطه بین آمار تعداد مبتلایان به بیماری و سیگنال‌های اقلیمی به‌صورت همزمان و با یک، دو، سه و چهار ماه تأخیر رگرسیون گرفته شده است.

یافته ­ها: در مجموع بین بیماران بهمن با سیگنال اقلیمی nino1 دی، بیماران اسفند با سیگنال اقلیمی pna بهمن، بیماران فروردین با سیگنال اقلیمی AAMM اسفند، بیماران اردیبهشت با سیگنال اقلیمی AO فروردین و بیماران مرداد با سیگنال اقلیمی tsa خرداد، در سطح 5 درصد رابطه معنادار وجود داشت. همچنین بین بیماران بهمن با سیگنال اقلیمی nino1 دی در سطح 10 درصد رابطه معنادار وجود داشت.

بحث و نتیجه ­گیری: این بررسی نشان داد که استفاده از سیگنال‌های اقلیمی با تأخیر برای پیش­بینی بیماری، بهتر از به‌کارگیری سیگنال­ها و بیماری به‌صورت همزمان است. بین آمار ابتلا به بیماری در کل دوره با سیگنال pdo با دو ماه تأخیر بیشترین میزان همبستگی (53/84 %) به دست آمد. علاوه بر این نتایج نشان داد که تقریباً در نیمی از ماه­ های سال همبستگی خوبی بین شیوع بیماری سالک و سیگنال‌های اقلیمی وجود دارد و درنتیجه می­توان با استفاده از سیگنال‌های اقلیمی به شیوع بیماری سالک پی برد.