ارتباط بین دریافت غذایی و سطح سرمی کروم با گلوکز خون، اجزای لیپیدی و HbA1c پلاسمایی در افراد مبتلا به دیابت نوع دو

Abstract

Ø مقدمه: مطالعات نشان داده اند که ممکن است بین میزان کروم موجود در بدن و ریسک فاکتورهای بیماری دیابت ارتباطی وجود داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین دریافت غذایی و سطح سرمی کروم با اجزای لیپیدی، HbA1c و گلوکز سرمی در افراد مبتلا به دیابت نوع دو می باشد Ø مواد و روش ها: این مطالعه بر روی 30 بیمار60- 30 سال مبتلا به دیابت نوع دو (15 زن و 15 مرد) و 30 فرد سالم (15 زن و 15 مرد) صورت گرفت که از نظر سن، جنس و BMI با افراد بیمار جور شده بودند. از تمامی شرکت کنندگان سه روز یادآمد غذایی 24 ساعته گرفته شد و اخذ نمونه خون به منظور اندازه‌گیری قند خون، HbA1c ، اجزای لیپیدی و کروم سرمی به عمل آمد . Ø یافته ها: میانگین سطح سرمی کروم در گروه دیابتی ( μ gr/dl 28/0 ± 80/0) بطور معنی داری پایین تر از گروه کنترل ( μgr/dl 33 /0 ± 19/1) بود (001/0 < P ). دریافت غذایی کروم در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (560/0 = P ). آزمون همبستگی هیچ ارتباط معنی داری را بین سطح سرمی کروم و همچنین دریافت غذایی آن با گلوکز ناشتایی خون، HbA1c ، تری گلیسرید، کلسترول تام، HDL-C و LDL-C سرمی نشان نداد. Ø بحث و نتیجه گیری: ب علیرغم متفاوت نبودن دریافت غذایی، اختلاف معنی داری بین سطح سرمی کروم در دو گروه دیابتی و کنترل وجود داشت. کاهش سطح سرمی کروم در افراد دیابتی احتمالا بدلیل افزایش دفع ادراری این عنصر در این افراد می باشد.