اثربخشی آموزش راهبردهای خودمهارگری بر شفقت خود و نظم‌جویی هیجان بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه_ بیش فعالی

Abstract

مقدمه: اختلال نقص توجه-بیش فعالی یک اختلال عصبی-رشدی می باشد که با سه ویژگی اصلی یعنی نارسایی توجه، بیش­ فعالی و تکانشگری همراه است. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای خودمهارگری در بهبود شفقت خود و نظم­جویی هیجان در بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه_ بیش فعالی شهر خرم آباد بود.

مواد و روش ­ها: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون_ پس آزمون_ پیگیری با گروه کنترل می­باشد. نمونه مورد نظر شامل 30 مرد مبتلا به اختلال نقص توجه_ بیش فعالی شهر خرم آباد بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایشی برنامه راهبردهای خودمهارگری را به مدت ده جلسه گروهی دریافت کردند. در حالی که گروه کنترل تا پایان پژوهش هیچ­گونه مداخله­ ای دریافت نکرد. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس درجه بندی نقص توجه_ بیش فعالی بزرگسالان (BAARS-IV)، مقیاس شفقت خود (SCS) و مقیاس نظم ­جویی هیجان (ERS) و برای تحلیل از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد.

یافته ­ها: نتایج نشان داد تفاوت معنی داری از نظر شفقت خود و نظم­جویی هیجان بین افراد گروه آزمایشی و گروه کنترل در پس آزمون و پیگیری وجود دارد.

بحث و نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج تحقیق می­توان گفت آموزش راهبردهای خودمهارگری تلویحات کاربردی مفیدی در درمان و پیشگیری از اختلال نقص توجه_ بیش فعالی بزرگسالان ارائه می­ دهد.