تأثیر برنامه درمانی مثبت نگر بر بهزیستی روانشناختی زنان دارای کودکان مبتلا به بیش فعالی – نقص توجه

Abstract

مقدمه: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی برنامه درمانی مثبت­نگر بر بهزیستی روانشناختی زنان دارای کودکان مبتلا به بیش فعالی – نقص توجه انجام شد.

مواد و روش­ ها: این مطالعه از نوع شبه­آزمایشی و طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل 50 مادر دارای کودک مبتلا به بیش­فعالی- نقص توجه در سال 95-94 بود. برای انتخاب نمونه از روش نمونه­گیری سهل­الوصول استفاده شد. شرکت­کنندگان به صورت کاملاً تصادفی در دو گروه 25 نفره تقسیم شدند. این گروه­ها به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش برنامه درمانی مثبت­نگر و گروه کنترل هیچ مداخله­ای دریافت نکرد. بسته درمانی مثبت­نگر طی 6 جلسه آموزشی ارائه شد. قبل و بعد از اجرای آزمایش، همه شرکت­کنندگان به پرسشنامه بهزیستی روانشناختی پاسخ دادند. سه ماه بعد از آزمایش یعنی در پیگیری، جهت بررسی ماندگاری اثرات برنامه، شرکت­کنندگان به پرسشنامه پاسخ دادند. داده­های به دست آمده از طریق آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره و نرم­افزار آماری SPSS18 تحلیل شدند.

یافته ­ها: نتایج این مطالعه نشان داد برنامه مثبت­نگر منجر به تأثیر معناداری در همه 6 مؤلفه بهزیستی روانشناختی شد. لازم به ذکر است که همه نتایج در سطح (05/0>P) و درجات آزادی (48 و 2) معنادار بود و تأثیر آن طی سه ماهه پیگیری پابرجا ماند (05/0>P).

بحث و نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج به دست آمده برنامه درمانی مثبت­نگر می­تواند در کاهش مشکلات روانشناختی و ارتقای سطح زندگی مؤثر باشد. همچنین این برنامه در ترویج سلامت روان در میان مادران دارای کودکان مبتلا به مشکلات روانشناختی ازجمله بیش­فعالی مؤثر است.