بررسی تأثیر سیتوتوکسیک کورکومین بر تکثیر سلول سرطانی روده بزرگ انسان (HT_29)

Abstract

مقدمه: سرطان دستگاه گوارش شایع‌ترین نوع در ایران با فراوانی 38 درصد است. خطر ابتلا به این سرطان تحت تأثیر دو عامل محیطی و فاکتورهای ژنتیکی می‌باشد. کورکومین از جمله فیتوکمیکال‌هایی است که در استراتژی chemoprevention در راستای بلوکه کردن، کند کردن و یا برگشت پروسه سرطان‌زایی نقش دارد. مطالعات نشان داده که کورکومین می‌تواند مانع بروز سرطان راست‌روده شده و یا آن را به تأخیر بیندازد. در این پژوهش اثر کورکومین بروی تکثیر سلول‌های سرطانی HT_29 بررسی شد.

مواد و روش ­ها: در این پژوهش تجربی رده سلولی HT_29 در محیط DMEM کشت داده شد. اثر غلظت‌های مختلف کورکومین بر روی رشد سلول‌های سرطانی HT_29 با روش MTT بررسی گردید، نوع مرگ سلولی القاء شده توسط رنگ‌آمیزی DAPI سنجش شد. تمامی تجربیات سه بار تکرار شدند و جهت تحلیل داده‌ها از نرم افزار Instate 3 و آزمون آماری one-way ANOVA استفاده گردید.

یافته­ ها: بقاء سلولی در غلظت μM 50 کورکومین پس از طی 24 ساعت تیمار، 53 درصد محاسبه شد (IC50). بعد از طی 72 ساعت تیمار، واکوئله شدن و کاهش شدید سلول‌های زنده در محیط کشت مشاهده شد. همچنین، میزان سلول‌های آپوپتوز شده توسط رنگ‌آمیزی DAPI تعیین شد.

بحث و نتیجه­ گیری: با توجه به مسیرهای مولکولی دخالت کننده در تکثیر سلولی و توانایی کورکومین در القای پروتئین‌های پروآپوپتوتیک و مهار پروتئین‌های آنتی‌آپوپتوتیک و مسیرهای بقا همچون NF-KB و AKT، می‌توان آن را به‌عنوان یک عامل ضد سرطان معرفی نمود.