رابطه بین خودکارآمدی، خود تنظیمی و منبع کنترل با خشنودی شغلی در کارکنان

Abstract

زمینه و هدف: احساس خشنودی شغلی از اساسی‌ترین مؤلفه‌های بهداشت روان، پویایی، کارآمدی و خلاقیت شاغلان هر شغل و حرفه‌ای است. هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه بین خودکارآمدی، خود تنظیمی و منبع کنترل با خشنودی شغلی در کارکنان شیفت در گردش بیمارستان امام خمینی ارومیه بود.

روش ­کار: روش تحقیق از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه کارکنان مرد شاغل شیفت در گردش در بیمارستان امام خمینی ارومیه بود؛ که از آن جامعه تعداد 150 نفر به عنوان نمونه بر اساس روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدان (2010)، پرسشنامه خودکارآمدی شرر (1982)، آزمون منبع کنترل راتر (1966) و پرسشنامه خشنودی شغلی اسمیت، کندال و هیولین (1969) به عنوان ابزار جمع‌آوری اطلاعات استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل فرضیه‌ها از تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین خودکارآمدی و خشنودی شغلی رابطه وجود دارد (0.001). همچنین بین خود تنظیمی و خشنودی شغلی و منبع کنترل با خشنودی شغلی رابطه مثبت وجود دارد (0.001). در مولفه‌های خود تنظیمی هیجانی رابطه هر سه مؤلفه پنهان کاری، سازشکاری و تحمل با خشنودی شغلی مورد تأیید قرار گرفت (0.001).

نتیجه‌گیری: خشنودی شغلی از جمله متغیرهای بسیار مهم در موفقیت شغلی و افزایش بهره‌وری سازمانی است. از جمله عوامل تأثیرگذار بر خشنودی شغلی خود تنظیمی، منبع کنترل درونی و خود تنظیمی هیجانی می‌باشد.