عوامل موثر بر استرس شغلی و فرسودگی شغلی در بهورزان شهرستان گرگان، یک مطالعه مقطعی

Abstract

مقدمه: استرس شغلی و فرسودگی شغلی عوامل خطری هستند که می‌توانند سلامت بهورزان شاغل در خانه‌های بهداشت روستایی را تحت‌تاثیر قرارداده و بر بهره‌وری آن‌ها موثرباشند. لذا این مطالعه با هدف تعیین عوامل موثر بر استرس شغلی و فرسودگی شغلی در بهورزان و تحلیل آن‌ها در حیطه‌های مختلف انجام‌شد. روش: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است. در این مطالعه با روش سرشماری 136 بهورز وارد مطالعه شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های استاندردشده استرس شغلی HSE و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلچ و جکسون جمع‌آوری‌شد. اطلاعات جمع‌آوری‌شده در نرم‌افزار 27SPSS وارد با آزمون‌های آمار توصیفی و تحلیلی ناپارامتریک من‌وتینی، کروسکالوالیس، و آزمون همبستگی اسپیرمن در سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‎ها: میانگین و انحراف معیار نمره کلی استرس شغلی برابر 22/16± 54/89 و میانگین و انحراف معیار نمره کلی فرسودگی شغلی برابر 47/16± 97/50 به‌دست‌آمد. شیوع استرس شغلی در سطح شدت متوسط (1/72%) بیشتر از فرسودگی شغلی در سطح متوسط (1/44%) بوده است. همچنین سطح کلی استرس شغلی با سن و سابقه کار رابطه معنی‌داری را نشان‌داد (042/0 p=). درمورد فرسودگی شغلی، رابطه معنی‌داری با سطح تحصیلات و وضعیت تاهل مشاهده‌شد (05/0< p).