نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorنامی, محمدحسنfa_IR
dc.contributor.authorنادری, مهدیfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-21T02:27:43Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-11T02:27:43Z
dc.date.available1403-12-21T02:27:43Zfa_IR
dc.date.available2025-03-11T02:27:43Z
dc.date.issued2024-09-01en_US
dc.date.issued1403-06-11fa_IR
dc.identifier.citationنامی, محمدحسن, نادری, مهدی. (1403). بررسی میزان فرونشست کلان‌شهر تهران با استفاده از تکنیک تداخل‌سنجی پراکنش‌گر دائم و تصاویر راداری سنتینل-1. دانش پیشگیری و مدیریت بحران, 14(2), 138-157. doi: 10.32598/DMKP.14.2.866.1fa_IR
dc.identifier.issn2322-5955
dc.identifier.issn2538-1814
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.32598/DMKP.14.2.866.1
dc.identifier.urihttp://dpmk.ir/article-1-695-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1148933
dc.description.abstractزمینه و هدف بسیاری از شهرهای جهان به‌دلیل تنش‌های زیست‌محیطی ناشی از توسعه شهری با مشکل فرونشست زمین مواجه هستند. شرایط اقلیمی خشک و نیمه‌خشک حاکم بر اغلب نواحی داخلی ایران و لزوم بهره‌برداری روزافزون صنعتی، کشاورزی و آب شرب بر منابع آب زیرزمینی و همچنین توسعه شهرنشینی، زیرساخت مناسبی را برای رخداد این پدیده به‌خصوص در کلان‌شهر تهران فراهم کرده است.  روش: در این پژوهش، 31 تصویر سنتینل-1 با استفاده از تکنیک سری‌زمانی تداخل‌سنجی پراکنش‌گر دائم (PSI) در طول بازه زمانی سال 1401 پردازش و نقشه میانگین نرخ تغییرات سالانه فرونشست کلان‌شهر تهران تولید شد. درنهایت، پس از صحت‌سنجی نتایج با مشاهدات ایستگاه GPS، نسبت به تبیین رابطه بین فرونشست زمین و بهره‌برداری از منابع آب زیرزمینی به عنوان مهم‌ترین عامل ایجابی تغییرات سطح در محدود مطالعاتی اقدام شد.  یافته ها یافته‌ها نشان دادند الگوی فرونشست حادث‌شده با حرکت از سمت دشت به سمت مناطق شهری، دارای روند کاهشی است. بیشترین میزان فرونشست زمین با نرخ -43 میلی‌متر در سال در بخش‌های جنوب و جنوب‌غربی تهران رخ داده است. مناطق 10، 11، 12، 16، 17، 18، 19 و بخش‌هایی از منطقه 20 که حدود 26 درصد از جمعیت تهران را تشکیل می‌دهند، درگیر فرونشست زمین هستند. افت سطح آب چاه‌های مشاهده‌ای در مناطقی که حداکثر نرخ فرونشست سطح در آن‌ها رخ داده است، قابل‌توجه بوده است. از دیگر یافته‌های پژوهش، کاهش تراز آب زیرزمینی از شمال به جنوب تهران است و این بدین معنی است که عمق آب در مناطق جنوبی تهران در اثر فعالیت‌های انسانی مانند پمپاژ آب کاهش یافته است. نتیجه گیری بررسی‌ها نشان می‌دهند که افزایش فشار بر آبخوان از طریق پمپاژ آب از چاه‌های محدوده مطالعاتی به‌جهت مصارف مختلف صنعتی، کشاورزی و آب شرب به تشدید این مخاطره طبیعی در مقیاس وسیعی منجر شده است.  fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherسازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofدانش پیشگیری و مدیریت بحرانfa_IR
dc.relation.ispartofDisaster Prevention and Management Knowledgeen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.32598/DMKP.14.2.866.1
dc.subjectتداخل‌سنجی تفاضلیfa_IR
dc.subjectتحلیل سری‌زمانیfa_IR
dc.subjectمنابع آب زیرزمینیfa_IR
dc.subjectتصاویر رادارfa_IR
dc.subjectکلان‌شهر تهرانfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleبررسی میزان فرونشست کلان‌شهر تهران با استفاده از تکنیک تداخل‌سنجی پراکنش‌گر دائم و تصاویر راداری سنتینل-1fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentگروه جغرافیای سیاسی، دانشگاه علوم و فنون فارابی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentگروه سنجش از دور و GIS، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume14
dc.citation.issue2
dc.citation.spage138
dc.citation.epage157
nlai.contributor.orcid0009-0008-8850-2705


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد