مقایسه اثرات تجویز همزمان دو داروی سورافینیب (Sorafinib) و سانیتینیب (Sunitinib) در زنده‌مانی و مهاجرت سلولی در رده های سلولی سرطان سینه (MDA-MB-231) و پانکراس (Panc1)

Abstract

زمینه و هدف: سورافینیب و سانیتینیب به­عنوان داروهای مهارکننده گیرنده های تیروزین کینازی در شیمی درمانی استفاده می‌شوند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثرات استفاده همزمان دو داروی ضد توموری سورافینیب (Sorafinib) و سانیتینیب (Sunitinib) در دو رده سلولی سرطان سینه (MDA-MB-231) و پانکراس (Panc1) بود. روش‌ها: در این مطالعه تجربی، ابتدا دو رده سلولی سرطان سینه (MDA-MB-231) و پانکراس (Panc1) کشت داده شدند. در مرحله بعدی، سلول­های مورد نظر تحت تیمار همزمان با داروهای ضد توموری سورافینیب و سانیتینیب به­مدت 48 ساعت قرار گرفتند. میزان زنده مانی و مهاجرت سلول­ها، به ترتیب، با روش MTT و تست مهاجرت (Scratch assay) بررسی شد. یافته‌ها: IC50 دو داروی ضد سرطان سورافینیب و سانیتینیب، در رده سلولی پانکراس (Panc1) بالاتر از رده سلولی سینه (MDA-MB-231) بود. تاثیر ترکیبی این دو دارو بر زنده مانی و مهاجرت سلول­های سرطانی سینه (MDA-MB-231) موثرتر از سلول های سرطانی پانکراس (Panc1) بود. همچنین تغییرات مورفولوژیکی که نشان دهنده آسیب سلول­های سرطانی در حضور همزمان دو دارو است، در رده سلولی سینه (MDA-MB-231) بیشتر گزارش شد. نتیجه‌گیری: تیمار همزمان دو داروی مهارکننده گیرنده­های تیزوزین کینازی، سورافینیب و سانیتینیب، در مهار زنده مانی و مهاجرت سلول­ها در رده سلولی سینه (MDA-MB-231) موثرتر بوده است که احتمالاً بالا بودن میزان بیان گیرنده­های تیروزین کینازی در سرطان­ سینه می­تواند دلیلی برای توجیه این یافته ها باشد. با این حال، آزمایشات بیشتری برای یافتن جزئیات مولکولی این اثرات، مورد نیاز است.