تاثیر اعمال هیپوکسی در لحظه زایمان بر شدت تشنج‌های ناشی از هایپرترمیا، شناخت و هماهنگی حرکتی در موش صحرایی

Abstract

زمینه و هدف: از آنجایی که هیپوکسی یکی از شایع‌ترین استرس­های لحظه زایمان است و تشنج‌های ناشی از هایپرترمیا، رایج­ترین تشنج در دوران نوزادی و کودکی هستند، هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر اعمال هیپوکسی در لحظه زایمان بر شدت تشنج‌های ناشی از هایپرترمیا، شناخت و هماهنگی حرکتی در موش­های صحرایی نر بالغ بود. روش‌ها: در این مطالعه تجربی، از 28 موش­ نر نژاد ویستار استفاده شد. گروه­های آزمایشی (هر گروه 7 موش) شامل کنترل، هایپرترمیا (15 دقیقه در معرض هوای گرم C 41)، هیپوکسی (7 % اکسیژن و 93 % نیتروژن به­مدت 1 ساعت)، هیپوکسی+هایپرترمیا بودند. تعداد تشنج‌های تونیک‌کلونیک و آستانه‌ تشنج، ارزیابی شدند. از آزمون‌های تشخیص شیء جدید، جعبه‌ باز، روتارود، توری معکوس و بار موازی نیز برای ارزیابی رفتار در زاده‌های نر بالغ استفاده شد. یافته‌ها: تعداد تشنج‌های تونیک‌کلونیک و آستانه تشنج در موش‌های گروه هایپرترمیا +هیپوکسی نسبت به گروه کنترل، به ترتیب افزایش و کاهش معنی­داری یافت (05/0P<). شناخت در موش‌های بالغ گروه هیپوکسی+هایپرترمیا نسبت به گروه کنترل (001/0P<)، کاهش معنی دار داشت. مسافت و سرعت طی شده در جعبه باز (01/0P<)، و حفظ تعادل بر میله روتارود (001/0P<)، در گروه هیپوکسی+هایپرترمیا نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری یافت. در آزمون­های توری معکوس و میله موازی نیز مدت زمان حفظ تعادل در گروه هایپرترمیا+هیپوکسی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی­داری یافت (01/0P<). نتیجه‌گیری: طبق یافته های مطالعه حاضر، هیپوکسی لحظه زایمان، باعث افزایش فعالیت تشنجی در موش‌های گروه هایپرترمیا و اختلال رفتاری در سن بلوغ گردید.