مقایسه اثر 8 هفته تمرین ترکیبی استقامتی- مقاومتی و مصرف مکمل تائورین بر بیان ژن های AKT و PI3K قلبی و فاکتور IL-1β سرمی در رت های نر دیابتی

Abstract

زمینه و هدف: AKT، PI3K و IL-1 با دیابت و التهاب قلبی مرتبط هستند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسۀ اثر تعاملی 8 هفته تمرین ترکیبی استقامتی-مقاومتی و مصرف مکمل تائورین بر بیان ژن AKT، PI3K قلبی و فاکتور βIL-1 در رت های نر ویستار دیابتی شده بود. روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 40 رت نر ویستار بالغ با دامنه ­وزنی 300-250 گرم و سن 6 هفته، به صورت تصادفی در 4 گروه شامل کنترل دیابتی­، گروه دیابتی+تمرین استقامتی مقاومتی، گروه دیابتی+مکمل و یک گروه غیردیابتی به عنوان گروه کنترل سالم قرار گرفتند (هر گروه 10 رت). برای دیابتی­ کردن رت­ ها، 55 میلی ­گرم بر هر کیلوگرم از وزن بدن استرپتوزوسین تزریق داخل صفاقی شد. قندخون بالای250 میلی­ گرم بر دسی ­لیتر در خون به عنوان دیابتی درنظر گرفته شد. تمرینات ترکیبی استقامتی-مقاومتی به مدت 8 هفته و 5 بار در هفته انجام شد. مکمل تائورین به صورت محلول 1% در آب روزانه به مدت 8 هفته مصرف شد. اینترلوکین-1 با الایزا و بیان ژن­ های AKt و PI3K با وسترن بلات سنجش گردید. یافته‌ها: بیان ژن PI3K (0/001P=) و میزان سرمی IL-1β (0/002P=) در گروه دیابتی+تمرین استقامتی مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی افزایش معنادار داشت اما در گروه دیابتی+مکمل در مقایسه با گروه کنترل دیابتی تغییر معناداری وجود نداشت. در حالی ­که بیان ژن AKT در هر دو گروه دیابتی+تمرین استقامتی مقاومتی و دیابتی+مکمل در مقایسه با کنترل دیابتی تغییر معنادار نداشت. همچنین نتایج آزمون آنووا نشان داد در گروه دیابتی+تمرین استقامتی مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی، میزان بیان ژن PI3K 57% و سطح سرمی IL-1 42% افزایش داشت. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرینات ترکیبی استقامتی- مقاومتی در مقایسه با مصرف مکمل تائورین به تنهایی بتواند باعث افزایش PI3K و IL-1β و ایجاد تغییرات مطلوب در متابولیسم گلوکز شده و عوامل التهاب قلبی در افراد دیابتی را بهبود بخشد.