تاثیر اکتاپامین بر گیرنده انسولینی IGF1R و میزان مرگ سلولی در هیپوکامپ رت‌های آلزایمری شده نژاد ویستار

Abstract

زمینه و هدف: بیماری آلزایمر یک اختلال عصبی است که در ابتدا با اختلالات خفیف حافظه مشخص می‌شود و در نهایت منجر به مرگ سلول­ ها در مغز می ­گردد. هدف از این مطالعه تعیین اثر اکتاپامین بر حافظه، فعالیت آنزیم ­های آنتی ­اکسیدانی، میزان بیان گیرنده انسولینی IGF1R، میزان مرگ سلولی و نیز تعداد پلاک­ های آمیلوئیدی در رت­ های آلزایمری شده نژاد ویستار می باشد. روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 27 رت نر نژاد ویستار به ­طور تصادفی به 3 گروه (9 رت) تقسیم شدند: گروه کنترل، بدون جراحی و تیمار خاص بودند، گروه شم، با تزریق آمیلوئید بتا، آلزایمری شدند و نرمال سالین به صورت درون صفاقی دریافت کردند، و گروه درمانی، پس از آلزایمری شدن، اکتاپامین به­ صورت درون صفاقی دریافت نمودند. پارامترهای رفتاری، آنزیمی، بافت شناسی و نیز میزان بیان گیرنده انسولینی IGF1R سنجش شدند. یافته‌ها: تست رفتاری نشان داد که میانگین تاخیر در ورود به محفظه تاریک دستگاه شاتل باکس در تیمار با اکتاپامین نسبت به گروه شم افزایش معناداری داشته است (0/05>P). تعداد نسبی پلاک ­های آمیلوئیدی و نیز درصد سلول ­های مرده در هیپوکامپ مغز در تیمار با اکتاپامین نسبت به گروه شم کاهش معناداری نشان داد (0/001>P). بیان گیرنده انسولینی IGF1R و نیز فعالیت آنزیم ­های گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز در تیمار با اکتاپامین نسبت به گروه شم افزایش معناداری داشت (0/001>P). نتیجه‌گیری: اکتاپامین به­ طور معنی‌داری توانست اختلالات ایجاد شده در حافظه، میزان فعالیت آنزیم ­های آنتی­اکسیدانی گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز، مرگ سلول­ های عصبی و نیز پلاک ­های آمیلوئیدی ایجاد شده در بیماری آلزایمر را بهبود بخشد.