تاثیر آموزش شناختی-رفتاری بر سازگاری روانی-اجتماعی زوجین مبتلا به دیابت نوع 2

Abstract

مقدمه: سازگاری زوجین تاثیر مطلوبی بر سلامت جسمی و روانی زوجین مبتلا به دیابت نوع 2 می‌گذارد. استفاده از مداخله‌ها و آموزش‌های مبتنی بر رویکردهای روان‌شناختی، به منظور تاثیرگذاری بر ارتقا سطح سازگاری روانی-اجتماعی زوجین، ضرورت دارد. لذا، ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ حاضر با ﻫﺪف تعیین تاثیر آموزش شناختی‌-رفتاری بر سازگاری روانی-اجتماعی زوجین مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی می‌باشد که بر روی 40 نفر از بیماران و همسران بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام گردید. نمونه‌ها به صورت در دسترس انتخاب و مشارکت‌کنندگان با مقیاس سازگاری روانی-اجتماعی قبل و بعد از مداخله ارزیابی شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و با کمک نرم‌افزار spss-22 تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین سن مشارکت‌کنندگان در مطالعه 54 سال بود و به طور متوسط حدود 25 سال از زندگی مشترک آن‌ها می‌‌‌گذشت و بیماران حداقل سابقه 10 سال ابتلا به دیابت نوع 2 را داشتند. نمره سازگاری روانی-اجتماعی شرکت‌کنندگان گروه تجربی و شاهد قبل از انجام مداخله؛ به ترتیب برابر 8/31±73/60 و 2/35±45/33 و بعد از انجام مداخله به ترتیب برابر با 5/99±101/70 و 7/74±47/83 بود. آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که این تفاوت‌ها از نظر آماری معنی‌دار می‌باشد (05/0P≤) و مداخله شناختی-رفتاری باعث بهبود سازگاری روانی-اجتماعی زوجین مبتلا به دیابت نوع 2 شده است. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاکی از اثربخشی و کارآمدی آموزش مبتنی بر شیوه شناختی-رفتاری، پیشنهاد می‌گردد مشاوران و درمانگران از این روش جهت بهبود سازش یافتگی روانی-اجتماعی زوجین مبتلا به دیابت نوع 2 استفاده نمایند.