تأثیر آموزش مجازی مدیریت استرس بر عملکرد جنسی زنان حوالی یائسگی

Abstract

زمینه و هدف یکی از مسائل دوره گذر به یائسگی زنان،‌ اختلال عملکرد جنسی است که غالباً از سن ۴۵ سالگی آغاز می‌ شود. آموزش مجازی مدیریت استرس به‌واسطه در دسترس بودن،‌ پاسخگویی سریع و شیوه‌ های جذاب ارائه مطلب در بسیاری از موقعیت‌ها، اولین منبع اطلاعاتی انتخابی زنان می‌‌باشد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر ارزشیابی آموزش مجازی مدیریت استرس بر عملکرد جنسی زنان حوالی یائسگی شهرستان شهریان انجام شد. روش بررسی این مطالعه نیمه‌آزمایشی یک گروهی قبل و بعد بر روی 50 زن 40 تا 50 ساله شهرستان شهریار در سال 1401-1400 انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل زنان باسوادی دارای توانایی استفاده از گوشی هوشمند، زندگی در کنار همسر و رابطه جنسی فعال، عدم مصرق داروی هورمونی یا روانی و عدم تجربه تنش در مدت 3 ماه اخیر. جامعه موردمطالعه کلیه زنان سالم حوالی یائسگی شهرستان شهریار بود. در این پژوهش نمونه‌گیری به روش مستمر و تا رسیدن به حد نصاب حجم نمونه در مرکز جامع خدمات سلامت سهراب علی بخشی انجام شد. آموزش مدیریت استرس برای 5 گروه 10 نفره به‌صورت 8 جلسه بود. هر جلسه به‌مدت 30 دقیقه‌، 2 بار در هفته به‌مدت 4 هفته به‌صورت مجازی در محیط شبکه اجتماعی واتساپ ارائه شد. محتوای پرسش‌نامه‌های مشخصات فردی اجتماعی و پرسش‌نامه استاندارد عملکرد جنسی (FSFI) قبل از مداخله و 4 و 8 هفته بعد از شروع مداخله از طریق خودگزارش‌دهی تکمیل شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تی زوجی و آنووا تحلیل شد. یافته‌ها در این مطالعه 50 زن در حوالی یائسگی شرکت کردند. نتایج نشان داد عملکرد جنسی و حیطه‌های مختلف آن به‌طور معنی‌داری در طول زمان تغییر کرده‌اند (0/001>P). میل جنسی کاهش یافت و از 8/3 قبل از مداخله به 2/3 در 8 هفته پس از مداخله رسید (0/05>P). سایر حیطه‌ها ازجمله تحریک روانی، رطوبت، ارگاسم، رضایت، و درد جنسی به‌طور معنی‌داری افزایش داشتند (0/001>P). نمره کل عملکرد جنسی نیز از 22/91 قبل از مداخله به 25/22 پس از 8 هفته رسید (0/001>P). هیچ تفاوت آماری معنی‌داری بین 4 تا 8 هفته پس از مداخله به‌جز در حوزه ارگاسم (0/016=P) و نمره کل (0/015=P) مشاهده نشد. نتیجه‌گیری آموزش مجازی مدیریت استرس موجب بهبود حیطه‌های میل، انگیزش، رضایت، درد و نمره کل عملکرد جنسی در زنان حوالی یائسگی شده بود. آموزش مجازی موجب بهبود تحریک‌پذیری و ارگاسم در زنان حوالی یائسگی نشده بود.