تأثیر مدل مراقبت پیگیر بر بار مراقبتی مراقبین بیماران با ضایعات مغزی نخاعی

Abstract

زمینه و هدف باتوجه‌به افزایش تعداد بیماران ضایعات مغزی نخاعی در سراسر جهان، تعداد زیادی از افراد به‌عنوان مراقب خانوادگی از این بیماران نگهداری می‌کنند که خود دچار مشکلات جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی به دنبال پذیرش نقش مراقب می‌شوند که بار مراقبتی نام دارد. حمایت مداوم از این مراقبین می‌تواند بار مراقبتی را در آن‌ها کاهش دهد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر مدل مراقبت پیگیر بر بار مراقبتی مراقبین بیماران با ضایعات مغزی نخاعی انجام شده است. روش بررسی پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه‌آزمایشی است. این مطالعه در زمستان سال 1400 طی 3 ماه با طرح آزمون قبل و بعد در گروه کنترل و آزمایش انجام شد. تعداد 96 نفر از مراقبین بیماران باضایعات مغزی نخاعی ازطریق دسترسی به پرونده‌های بیماران تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان کامیاران به روش نمونه‌گیری به شیوه دردسترس و تخصیص تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل (هرگروه 48نفر) قرارگرفتند. داده‌ها قبل و بعد از مداخله توسط پرسش‌نامه‌های جمعیت‌شناختی و بار مراقبتی زاریت جمع‌آوری و تجزیه‌و‌تحلیل شدند. نمونه‌های گروه آزمایش، برنامه مراقبتی را براساس مدل مراقبتی پیگیر درطی 3 ماه به‌صورت فردی وگروهی دریافت کردند. درگروه کنترل همان برنامه روزانه سازمان بهزیستی برای مراقبت از بیمار توسط مراقبین ارائه شد. درنهایت داده‌های جمع‌آوری‌شده از مرحله قبل و بعد از مداخله با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 16و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. یافته‌ها براساس نتایج آزمون کای‌دو، تی مستقل، من ویتنی و فیشر دو گروه از نظر متغیرهای جمعیت‌شناختی یکسان بودند (P<0/05) و بعد از انجام مداخله براساس مدل مراقبت پیگیر اختلاف معنی‌داری در میزان بار مراقبتی مراقبین در گروه آزمایش بین قبل و بعد از مداخله مشاهده شد (P<0/05) .اما در گروه کنترل این اختلاف معنی‌دار نبود (P<0/05). نتیجه‌گیری براساس نتایج پژوهش، مدل مراقبتی پیگیر می‌تواند به‌عنوان یک روش مداخله‌ای مؤثر در کاهش بار مراقبتی مراقبین با ضایعات مغزی و نخاعی موردتوجه قرار گیرد.

mouseout="msoCommentHide('_com_1')" onmouseover="msoCommentShow('_anchor_1','_com_1')">