استدلال بالینی و ارتباط آن با نوآوری در پرستاران شاغل در بخش‌های اورژانس مراکز آموزشی درمانی شهر تبریز

Abstract

زمینه و هدف پرستاران بخش اورژانس باید افراد ورزیده‌ای باشند که علاوه‌بر داشتن دانش، مهارت و نوآوری، قادر به قضاوت و تصمیم‌گیری در موقعیت‌های خطیر بالینی و حل مشکلات پیچیده در مواقع بحرانی باشند. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط بین استدلال بالینی با نوآوری در پرستاران شاغل در بخش‌های اورژانس مراکز آموزشی درمانی شهر تبریز انجام شد. روش بررسی در این مطالعه توصیفی‌همبستگی که در آذر ماه سال 1400 انجام شد، 170 پرستار شاغل در تمام اورژانس‌های مراکز آموزشی درمانی شهر تبریز با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای در مطالعه شرکت کردند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه استدلال بالینی لیو و همکاران و پرسش‌نامه نوآوری هارت-جوزف- کوک جمع‌آوری شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌های پژوهش با آزمون همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنووا و همچنین رگرسیون خطی با نرم‌افزار SPSS نسخه 26 انجام شد. یافته‌ها میانگین سنی پرستاران 6/97±34/54 بود و بیشتر پرستاران زن (56/5)، متاهل (69/4) و استخدام رسمی (56/5) بودند. میانگین و انحراف‌معیار استدلال بالینی 7/079±60/91 (محدوده 15-75) و نوآوری پرستاران 10/26±102/11 (محدوده 20-140) بود. ارتباط بین استدلال بالینی با نوآوری از نظر آماری معنادار بود (0/0001>P)، به‌طوری‌که پس از تعدیل متغیرهای مخدوش‌گر، به‌ازای یک واحد افزایش در استدلال بالینی، نوآوری 0/35 واحد افزایش پیدا می‌کند. نتیجه‌گیری ارتباط آماری معنی‌دار استدلال بالینی و نوآوری به مدیران پرستاری کمک می‌کند که با تقویت هرکدام از این مفاهیم، بتوان در رشد مفهوم دیگر نیز مؤثر بود. همچنین باتوجه‌به نتایج پیشنهاد می‌شود مدرسان پرستاری از همان زمان دانشجویی، زمینه را برای یادگیری و تقویت این دو مفهوم مهم فراهم و تدریس‌های خود را بر پایه افزایش این مفاهیم مهم برنامه‌ریزی کنند.