نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorپشت یافته, آسیهfa_IR
dc.contributor.authorپیرخائفی, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorاحدی, مرواریدfa_IR
dc.contributor.authorرضائی, امیدfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-21T00:57:00Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-11T00:57:00Z
dc.date.available1403-12-21T00:57:00Zfa_IR
dc.date.available2025-03-11T00:57:00Z
dc.date.issued2024-10-01en_US
dc.date.issued1403-07-10fa_IR
dc.identifier.citationپشت یافته, آسیه, پیرخائفی, علیرضا, احدی, مروارید, رضائی, امید. (1403). اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی و اضطراب مرگ بیماران مبتلابه دیابت نوع دو. پژوهش پرستاری, 19(4), 117-126. doi: 10.22034/IJNR.19.4.117fa_IR
dc.identifier.issn1735-7012
dc.identifier.issn1735-9074
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22034/IJNR.19.4.117
dc.identifier.urihttp://ijnr.ir/article-1-2933-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1141773
dc.description.abstractمقدمه: ماهیت مزمن، درمان­های خسته‌کننده و عوارض ناتوان ساز و تهدیدکننده دیابت ابعاد جسمی، روانی، اجتماعی، امید به زندگی و اضطراب مرگ فرد مبتلا را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بنابراین مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی و اضطراب مرگ بیماران مبتلابه دیابت نوع دو انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر، نیمه تجربی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل به همراه دوره پیگیری بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو دارای فوت نزدیکان که به بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی میلاد در شش ماه دوم سال 1401 مراجعه کرده بودند، از افراد واجد شرایط 30 نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفی ساده (روش برداشتن گوی زوج و یا فرد داخل جعبه) در دو گروه (15 نفر آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) جای‌داده شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش‌نامه‌های امید به زندگی اشنایدر و همکاران (۱۹۹۱) و اضطراب مرگ تمپلر و راف (1971) بودند. گروه مداخله در هشت جلسه حضوری ۹۰ دقیقه‌ای در مدت دو ماه به‌صورت گروهی تحت مداخله قرار گرفت و گروه کنترل مداخله معمولی را دریافت نمود. جهت تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر بین گروهی با رعایت پیش‌فرض‌های آماری استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین میانگین نمرات امید به زندگی و اضطراب مرگ بیماران مبتلابه دیابت نوع دو در مراحل پس‌آزمون و پیگیری در مقایسه با مرحله پیش‌آزمون، تفاوت وجود داشت و این نتایج تا مرحله پیگیری پایدار مانده بود (01/0>P)؛ بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب بهبود امید به زندگی و کاهش اضطراب مرگ بیماران مبتلابه دیابت نوع دو شد. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، درمانگران و ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی درمانی سلامت می‌توانند از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به‌عنوان یک روش درمانی تأثیرگذار در بهبود سلامت و وضعیت روانشناختی بیماران مبتلابه دیابت نوع دو استفاده کنند.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherانجمن علمی پرستاری ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofپژوهش پرستاریfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22034/IJNR.19.4.117
dc.subjectپذیرش و تعهدfa_IR
dc.subjectامید به زندگیfa_IR
dc.subjectاضطراب مرگfa_IR
dc.subjectدیابت نوع دو.fa_IR
dc.subjectعلوم رفتاری و روانی(روانشناسیfa_IR
dc.subjectمددکاری و...)fa_IR
dc.titleاثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی و اضطراب مرگ بیماران مبتلابه دیابت نوع دوfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeتوانبخشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد امارات، دانشگاه آزاد اسلامی، دبی، امارات متحده عربیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه روان شناسی، واحدگرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، سمنان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه روانشناسی، دانشگاه توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، فلوشیپ طب روان تنی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume19
dc.citation.issue4
dc.citation.spage117
dc.citation.epage126


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد