بررسی نگرش پرستاران نسبت به فرهنگ ایمنی وکار گروهی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان مراکزآموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران

Abstract

زمینه و هدف: در مراکز درمانی بهبود فرهنگ ایمنی بیمار، اولین گام جهت کاهش خطاهای پزشکی و ارتقای ایمنی بیمار می‌باشد، یکی از فاکتورهای دخیل در ایمنی کار گروهی و دسته جمعی است این مطالعه با هدف "بررسی نگرش پرستاران نسبت به فرهنگ ایمنی و کار گروهی در بخش های مراقبت ویژه نوزادان، سال 1401" انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 124پرستار بخش مراقبت ویژه ی نوزادان بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران که به روش سرشماری انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه ای شامل مشخصات دموگرافیک، نگرش فرهنگ ایمنی و نگرش کار گروهی بود. داده ها با نرم افزار SPSS22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: فرهنگ ایمنی پرستاران در سطح نسبتا مطلوب با میانگین 39/14±81/57 قرار داشت. بُعد استرس با بیشترین میانگین 61/18±03/79 در سطح مطلوب و بُعد درک مدیریت با کمترین میانگین 96/24±59/42 در سطح نامطلوب قرار داشت. میانگین نگرش نسبت به کار گروهی در پرستاران مورد مطالعه 01/12 ± 75/91 بود. فرهنگ ایمنی با وضعیت استخدامی، نوع شیفت و ساعات اضافه کاری ارتباط معنی دار داشت(005/0> P)، اما بین کارگروهی با مشخصات دموگرافیک رابطه نداشت (005/0<P). بین کار گروهی با ابعاد جو ایمنی، جوگروهی، شرایط کاری و استرس درک شده فرهنگ ایمنی همبستگی معنی دار وجود داشت(005/0> P). بحث و نتیجه گیری: با توجه به همبستگی کار گروهی با فرهنگ ایمنی می توان با مداخله در ابعاد مختلف کارگروهی فرهنگ ایمنی در بین پرستاران افزایش داد. سیاست‌گزاران، مسؤولان و مدیران بایستی با در نظر گرفتن نقاط قوت و ضعف بیمارستان‌های خود در این زمینه راه را برای ارتقا متوازن فرهنگ ایمنی و به تبع آن ایمنی بیمار هموار نمایند.