تأثیر مربیگری (کوچینگ) با رویکرد دانشگاه‌های نسل چهارم بر بالندگی اعضای هیات علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی کلان منطقه یک
نوع مدرک
Textپژوهشي
زبان مدرک
فارسیچکیده
زمینه و هدف: سازمان‌های امروزی آگاهی بیش‌تری نسبت به فشار رقابتی داشته و به تبع آن سازمان‌های موفق و پویا در تلاشند با تدوین و بکارگیری استراتژی‌های آموزشی و کسب و کار همچون مربیگری به نتایج کارآمدتری نایل آیند، لذا هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر مربی گری (کوچینگ) با رویکرد دانشگاه‌های نسل چهارم بر بالندگی اعضای هیات علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی کلان منطقه یک بود.
روش کار: پژوهش حاضر در سال 1400 با رویکرد کیفی و کمی انجام شد. جامعه آماری در بخش کیفی به تعداد 17 نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و در بخش کمی به تعداد 121 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری دادهها ازپرسشنامه محقق ساخته کوچینگ با رویکرد توسعه دانشگاه‌های نسل چهارم و پرسشنامه بالندگی اعضای هیات علمی قرونه و همکاران استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون‌‌های تحلیل عاملی تاییدی و معادلات ساختاری استفاده شد.
یافته‌ها: به دلیل اینکه مقدار آماره تی (624/46) در خارج بازه (58/2 و 58/2-) قرار دارد، لذا می‌توان نتیجه گرفت که تاثیر کوچینگ بر بالندگی اعضای هیات علمی در دانشگاه علوم پزشکی کلان منطقه یک بارویکرد توسعه دانشگاه‌های نسل چهارم مثبت و معنادار می‌باشد.
نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان بیان کرد که استفاده از کوچینگ در فرآیندهای آموزشی و پژوهشی می‌تواند به تقویت توانمندی‌ها و توسعه حرفه‌ای اعضای هیئت علمی کمک کند و آن‌ها را برای پاسخگویی به نیازهای متغیر و پیچیده دانشگاه‌های نسل جدید آماده سازد. این یافته‌ها می‌تواند به عنوان مبنایی برای سیاست‌گذاری‌های آتی در دانشگاه‌های علوم پزشکی و سایر مراکز آموزش عالی مورد استفاده قرار گیرد.
کلید واژگان
مربیگرینسل چهارم
بالندگی اعضای هیات علمی
دانشگاه علوم پزشکی
روانشناسی بالینی
تاریخ نشر
2023-09-011402-06-10
ناشر
دانشگاه علوم پزشکی ایرانسازمان پدید آورنده
دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.دانشیار، گروه علوم تربیتی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
استادیار، گروه مدیریت آموزشی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.
شاپا
2228-70432228-7051
