اثر مدل علّی ارتباط بین گرایش به آسیب‎های روانی اجتماعی با امید به تحصیل در دانش آموزان

Abstract

زمینه و هدف: نوجوانی مرحله عبور از کودکی به بزرگسالی که با تغییرات عظیم فیزیولوژیک، روانی و اجتماعی همراه است و این تغییرات می‌تواند به منزله بحران یا طوفان در زندگی نوجوان باشد. این پژوهش با هدف بررسی میزان اثر مدل علّی ارتباط بین گرایش به آسیب‎های روانی اجتماعی با امید به تحصیل در دانش‎آموزان انجام شده است. روش کار: روش پژوهش از نوع همبستگی می باشد که جامعه آماری و نمونه آماری حدود 1050 نفر در 26 مدرسه بود که از این تعداد 14 مدرسه ناحیه 1 و 12 مدرسه ناحیه 2بود که بر اساس روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای متناسب انتخاب شد. با توجه به حجم 1050 نفری جامعه آماری، نمونه مورد نظر با استفاده از فرمول کوکران محاسبه گردید که تعداد آن تقریبا برابر با281 نفر تعیین شد. ابزار پژوهش عبارت بود از گرایش به آسیب‎های روانی- اجتماعی با پرسشنامه 60 سوالی هنجاریابی شده توسط عروجی، مرضیه(1395) با طیف 5 گزینه ای لیکرت و برای جمع آوری داده­های مربوط به امید به تحصیل از مقیاس امید تحصیلی سهرابی و سامانی (۲۰۱۱) بر مبنای نظریه امید اسنایدر و پرسشنامه امید شوری و اسنایدر، استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد مدل علّی ارتباط بین گرایش به آسیب‎های روانی اجتماعی بر امید به تحصیل دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان سنندج تأثیر دارد؛ پس از خارج کردن تأثیر پیش‌آزمون، اختلاف معناداری بین میانگین نمرات میزان امید به تحصیل دانش‌آموزان دو گروه در پس آزمون آموزش برنامه‌ی آموزشی پیش‌بینی شده بر اساس مدل مذکور وجود دارد. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته­های پژوهش می‌توان گفت که مدل علّی ارتباط بین گرایش به آسیب‎های روانی اجتماعی بر امید به تحصیل دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهرستان سنندج مؤثر است.