نقش واسطه‌ای خودکارآمدی هیجانی در رابطه بین تفکر خلاق و امید تحصیلی

Abstract

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت بحث یادگیری و آموزش در نظام آموزش و پرورش و ارتباط بین پیشرفت تحصیلی و تفکر در راستای جهت­دهی به آموزش موثر دانش­آموزان، هدف مطالعه بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی هیجانی در رابطه بین تفکر خلاق و امید تحصیلی بود. روش کار: روش تحقیق توصیفی- همبستگی بود که جامعه آماری آن شامل دانش­ آموزان پسر مقطع اول و دوم شهر کازرون بود که تعداد نمونه آماری به روش نمونه­گیری خوشه‏ای چند مرحله‏ای 266 نفر انتخاب شد. به منظور گردآوری داده‌ها از پرسشنامه استاندارد تفکر خلاق پیتر هانی در دو بعد تفکر تحلیلی و تفکر نوآوری و خلاقیت و پرسشنامه امید تحصیلی سهرابی و سامانی، در دو بعد عاملیت و گذرگاه‌ها و پرسشنامه 32 سوالی خودکارآمدی هیجانی، استفاده شد. برای تحلیل داده­ها از رویکرد معادلات ساختاری واریانس محور با استفاده از نرم­افزار smartpls4.0 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین تفکر خلاق و امید تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد و خودکارآمدی هیجانی با ضریب مسیر کلی ۴۸۶/0 در رابطه بین تفکر خلاق و امید تحصیلی تاثیرگذار بود. همچنین نقش شاخص نیکویی برازش با مقدار 603/0 برازش کلی مدل را تایید نمود. نتیجه‌گیری: به طور کلی می­توان بیان کرد که اگر به دانش‌آموزان تکنیک‌های مدیریت استرس و اضطراب را آموزش داده شود می­توانند هیجانات خود را بهتر کنترل کنند؛ همچنین توانایی مدیریت هیجانات به فرد کمک می‌کند تا با آرامش بیشتری به مشکلات بپردازد و محیطی فراهم کنید که در آن دانش‌آموزان احساس امنیت و حمایت کنند و بتوانند درباره احساسات و نگرانی‌های خود صحبت کنند.