تأثیر شایستگی بر مرجعیت علمی دستیاران پزشکی دانشگاه‌های علوم پزشکی

Abstract

زمینه و هدف: آینده دانشگاه‌ها و مؤسسات و آموزش عالی کشور و رشد و توسعه آن‌ها در گرو داشتن مدیران لایق و اثر بخش است هدف کلی پژوهش حاضر، بررسی تأثیر شایستگی با رویکرد دانشگاه تراز انقلاب اسلامی بر مرجعیت علمی در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است. روش کار: پژوهش کاربردی حاضر در سال 1400 با رویکرد کیفی و کمی انجام شد. جامعه آماری در بخش کیفی، اساتید دانشگاه‌های علوم پزشکی کلان منطقه یک به تعداد 15 نفر با استفاده از نمونه گیری هدفمند و در بخش کمی، مدیران و معاونین دانشکده‌ها، مدیران گروه‌ها و اساتید هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به تعداد 320 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه‌ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده‌ها ازپرسشنامه محقق ساخته شایستگی با رویکرد دانشگاه تراز انقلاب اسلامی و پرسشنامه مرجعیت علمی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌‌ها از معادلات ساختاری با استفاده استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بعد "خلاق بودن" با میانگین رتبه ای 53/6 بالاترین رتبه را داراست. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که بالاترین مقدار ضریب مسیر به مولفه کار گروهی از مجموعه بعد سازمانی با مقدار 936/0 و میزان R2 برابر با 875/0 مربوط می شود. براساس ضرایب مسیر، بار عاملی 577/0 بین دو متغییر شایستگی و مرجعیت علمی برقرار است. نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که شایستگی با رویکرد دانشگاه تراز انقلاب اسلامی بر مرجعیت علمی در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تأثیر معنادار دارد.