نمایش مختصر رکورد

نقش برنامه‌ریزی زیرساخت سبزی شهری بر ارتقا سلامت روان کودکان

dc.contributor.authorانصاری, جواهرfa_IR
dc.contributor.authorابراهیمی, مهدیfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-21T00:24:57Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-11T00:24:57Z
dc.date.available1403-12-21T00:24:57Zfa_IR
dc.date.available2025-03-11T00:24:57Z
dc.date.issued2022-03-01en_US
dc.date.issued1400-12-10fa_IR
dc.identifier.citationانصاری, جواهر, ابراهیمی, مهدی. (1400). نقش برنامه‌ریزی زیرساخت سبزی شهری بر ارتقا سلامت روان کودکان. مجله علوم پزشکی رازی, 29(1), 234-240.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-8661-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1139193
dc.description.abstractزمینه و هدف: سرمایه‌گذاری در زیرساخت سبز شهری با تأکید بر سلامت روان کودکان، نه‌تنها به نفع نسل حاضر است، بلکه تأثیرات مثبتی بر آینده جامعه نیز خواهد داشت. از آنجایی که در خصوص برنامه ریزی زیر ساخت سبزی شهری با تاکید بر ارتقا سلامت روان کودکان اطلاعات اندکی وجود دارد لذا در این مطالعه به بررسی آن پرداخته شد. روش کار: پژوهش­ حاضر از نظر هدف، کاربردی است که با رویکرد آمیخته (کیفی و کمی) با طرح اکتشافی انجام شد. جامعه آماری مورد مطالعه در بخش کیفی شامل متخصصان، خبرگان و صاحب­نظران حوزه زیرساخت‌های شهری و همچنین متخصصان حوزه جغرافیا در استان تهران به تعداد 25 نفر از آنان مورد شناسایی قرار گرفته و در بخش کیفی از نظرات آنان استفاده شد. جامعه آماری مورد مطالعه در بخش کمی شامل کلیه­ شهروندان و ساکنین‌ شهر تهران که در بخش کمی از نظرات آنان استفاده شد. در بخش کیفی با استفاده از روش نمونه­گیری هدفمند و با در نظر گرفتن قانون اشباع به تعداد 15 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در بخش کمی تعداد ٢١٠ پرشسنامه‌ بین‌ شهروندان و ساکنین‌ شهر تهران توزیع‌ گردید که‌ تعداد ١٨٨ پرشسنامه‌ پاسخ‌ داده شد. در بخش کمی براساس معیارهای استخراج شده از مرحله کیفی به طراحی پرسش­نامه محقق ساخته زیرساخت‌های شهری و پرسش­نامه سلامت روان جهت جمع آوری داده­های مورد نیاز استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها، از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد چون مقدار سطح معناداری متغیرهای زیرساخت شهری و سلامت روان از مقدار خطای پیش‌بینی شده کوچکتر می­باشد، بنابراین رابطه بین متغیرها از لحاظ آماری معنادار است و از آنجاییکه ضریب همبستگی محاسبه شده برابر با 497/0 می­باشد. لذا می­توان نتیجه گرفت که بین زیرساخت شهری و سلامت روان رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد. نتیجه ­گیری: در مجموع، نتایج حاکی از آن است که برنامه‌ریزی هدفمند و عادلانه برای زیرساخت‌های سبز شهری نه‌تنها بر سلامت روان کودکان تأثیر مثبت دارد، بلکه اثرات بلندمدتی بر جامعه به‌جا می‌گذارد. کودکان سالم‌تر و شادتر می‌توانند در آینده به افراد مفیدتری برای جامعه تبدیل شوند و این امر به بهبود کیفیت زندگی در سطح کلان کمک می‌کند.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectزیرساخت شهریfa_IR
dc.subjectسلامت روانfa_IR
dc.subjectجغرافیای شهریfa_IR
dc.subjectفضای سبزfa_IR
dc.subjectروانشناسی بالینیfa_IR
dc.titleنقش برنامه‌ریزی زیرساخت سبزی شهری بر ارتقا سلامت روان کودکانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناسی ارشد، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، اصفهان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، اصفهان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume29
dc.citation.issue1
dc.citation.spage234
dc.citation.epage240
nlai.contributor.orcid0009-0005-2772-4302
nlai.contributor.orcid0009-0006-1109-9845


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد