نمایش مختصر رکورد

اختلالات قاعدگی و ارتباط آن با استرس، کورتیزول و سطح فعالیت بدنی در دختران ورزشکار و غیر‌ورزشکار

dc.contributor.authorپورحقیقی, نداfa_IR
dc.contributor.authorزرنشان, اعظمfa_IR
dc.contributor.authorواقف, لادنfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-20T23:06:40Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-10T23:06:40Z
dc.date.available1403-12-20T23:06:40Zfa_IR
dc.date.available2025-03-10T23:06:40Z
dc.date.issued2024-12-01en_US
dc.date.issued1403-09-11fa_IR
dc.identifier.citationپورحقیقی, ندا, زرنشان, اعظم, واقف, لادن. (1403). اختلالات قاعدگی و ارتباط آن با استرس، کورتیزول و سطح فعالیت بدنی در دختران ورزشکار و غیر‌ورزشکار. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند, 31(3), 223-233. doi: 10.61186/JBUMS.31.3.223fa_IR
dc.identifier.issn16072197
dc.identifier.issn2423-6152
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.61186/JBUMS.31.3.223
dc.identifier.urihttp://journal.bums.ac.ir/article-1-3429-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1132774
dc.description.abstractزمینه و هدف: اختلالات­ قاعدگی یکی از مهم‌ترین علل ناباروری محسوب می­شوند. اطلاعات دقیقی در خصوص رابطه استرس روانی و سطوح کورتیزول و فعالیت بدنی با اختلالات­ قاعدگی وجود ندارد. هدف مطالعه حاضر مقایسه اختلالات­ قاعدگی و ارتباط آن با استرس، کورتیزول و سطح فعالیت ­بدنی در دختران ورزشکار و غیر­ورزشکار بود. روش تحقیق: در این مطالعه مورد-شاهدی تعداد ۶۰ دختر جوان 18 تا 25 ساله حداقل با دو اختلال قاعدگی در دو گروه ورزشکار (VO2max> 40، 30 نفر) و غیر­ورزشکار (30 نفر) با ارزیابی انواع اختلالات­ قاعدگی، پرسشنامه سطح فعالیت بدنی بک، پرسشنامه استرس درک شده کوهن و سطح کورتیزول بزاق مقایسه شدند. یافته‌ها: شیوع اختلالات قاعدگی بین دو گروه تفاوت معنی­ داری نداشت (0/05<P) در هر دو گروه دیسمنوره و منوراژی شایع بود. شیوع هیپومنوره و آمنوره در در دختران ورزشکار دارای سطح کورتیزول بالا و شیوع الیگومنوره در دختران غیرورزشکار دارای استرس بالا بیشتر بود (0/05>P). سطح فعالیت­ بدنی بالا در دختران غیر­ورزشکار همراه با کاهش بروز اختلال دیسمنوره و کاهش استرس و کورتیزول بود (0/05>P). در دختران ورزشکار مدت زمان بالای فعالیت طی یک روز و فرکانس بالای تمرینات به‌ترتیب همراه با افزایش خطر بروز آمنوره و کاهش خطر بروز متروراژی بود، از طرفی سابقه فعالیت­ورزشی رابطه منفی معنی­ داری با سطح استرس و کورتیزول داشت (0/05>P). نتیجه‌گیری: سطح فعالیت­ بدنی بالا در دختران غیرورزشکار و سابقه ورزشی بالا در دختران ورزشکار می­تواند در کاهش کورتیزول و استرس و در نتیجه کاهش رخداد برخی اختلالات قاعدگی مؤثر باشد. در دختران ورزشکار مدت بالای تمرینات ورزشی طی یک روز بهتر است جهت پیشگیری از رخداد برخی اختلالات قاعدگی توسط مربیان و ورزشکاران مورد توجه قرار گیرد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بیرجندfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجندfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Birjand University of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.61186/JBUMS.31.3.223
dc.subjectکورتیزولfa_IR
dc.subjectاختلالات قاعدگیfa_IR
dc.subjectفعالیت بدنیfa_IR
dc.subjectاسترس روانیfa_IR
dc.subjectزنان و زايمانfa_IR
dc.titleاختلالات قاعدگی و ارتباط آن با استرس، کورتیزول و سطح فعالیت بدنی در دختران ورزشکار و غیر‌ورزشکارfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیل پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز ، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز ، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز ، ایرانfa_IR
dc.citation.volume31
dc.citation.issue3
dc.citation.spage223
dc.citation.epage233
nlai.contributor.orcid0009-0009-9329-7010


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد