نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorکیافر, کوثرfa_IR
dc.contributor.authorصیادی, مهتابfa_IR
dc.contributor.authorکرم, فروزانfa_IR
dc.contributor.authorمصباح زاده, بهزادfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-20T23:06:37Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-10T23:06:37Z
dc.date.available1403-12-20T23:06:37Zfa_IR
dc.date.available2025-03-10T23:06:37Z
dc.date.issued2024-12-01en_US
dc.date.issued1403-09-11fa_IR
dc.identifier.citationکیافر, کوثر, صیادی, مهتاب, کرم, فروزان, مصباح زاده, بهزاد. (1403). افزایش زنده‌مانی در لوسمی لنفوبلاستیک حاد تحت درمان با متوترکسات به‌واسطه DR5 و کاسپاز-8 در شرایط هیپرگلیسمی. مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند, 31(3), 195-204. doi: 10.61186/JBUMS.31.3.195fa_IR
dc.identifier.issn16072197
dc.identifier.issn2423-6152
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.61186/JBUMS.31.3.195
dc.identifier.urihttp://journal.bums.ac.ir/article-1-3462-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1132771
dc.description.abstractزمینه و هدف: نظر به مقاومت دارویی شیمی درمانی در مبتلایان به دیابت و شیوع بیماری لوسمی لنفوبلاستیک حاد در آن‌ها، هدف مطالعه حاضر، بررسی اثر هیپرگلوکز بر بیان ژن های DR5 و Caspase-8 در سلول‌های لنفوبلاستیک (NALM-6) و ارتباط آن به پاسخ سلول‌ها نسبت به متوترکسات است. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی ابتدا سلول­های NALM-6 در چهار گروه کنترل (C)، سلول‌های تیمار شده با متوترکسات (C+M)، سلول­ های تیمار شده در محیط با غلظت گلوکز بالا (G)، سلول‌های تیمارشده در محیط با غلظت گلوکز بالا و متوترکسات (G+M) در محیط RPMI 1640 و FBS 10% حاوی آنتی‌بیوتیک کشت داده شد. میزان حیات سلول‌های تیمار شده با متوترکسات، به روش MTT بررسی و سپس با روش RT- qPCR بیان نسبی ژن­‌های DR5 و Caspase-8 اندازه‌گیری گردید. یافته‌ها: گروه M درمقایسه با گروه C 50% زنده‌مانی و گروه G+M در مقایسه با گروه کنترل 58% زنده‌مانی داشتند. بیان ژنDR5 در گروه G+M در مقایسه با گروه G تفاوت معنی‌داری نداشت (0/05، اما بیان ژن کاسپاز-8 درگروه G با گروه کنترل (0/01>P) و در گروه G در مقایسه با گروه سلول‌های تیمار‌شده (0/001>P) به‌طور معنی‌داری پایین‌تر بود. نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد میزان زنده‌مانی سلول‌های (NALM-6) در غلظت بالای گلوکز بعد از تیمار با متوترکسات، بیش از حالت مشابه در گروه کنترل بوده که بیانگر اثر مقاومت‌زایی گلوکز بر درمان با دارو است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی بیرجندfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علمي دانشگاه علوم پزشكي بيرجندfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Birjand University of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.61186/JBUMS.31.3.195
dc.subjectلوسمی لنفوبلاستیک حادfa_IR
dc.subjectCaspase-8fa_IR
dc.subjectدیابتfa_IR
dc.subjectDR5fa_IR
dc.subjectمتوترکساتfa_IR
dc.subjectسلولی و مولکولیfa_IR
dc.titleافزایش زنده‌مانی در لوسمی لنفوبلاستیک حاد تحت درمان با متوترکسات به‌واسطه DR5 و کاسپاز-8 در شرایط هیپرگلیسمیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله اصیل پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات سلولی و مولکولی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات بیماری‌های قلب و عروق، گروه فیزیولوژی پزشکی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، بیرجند، ایرانfa_IR
dc.citation.volume31
dc.citation.issue3
dc.citation.spage195
dc.citation.epage204
nlai.contributor.orcid0009-0002-6623-5286


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد