بررسی پذیرش هوش مصنوعی بر تاب آوری دیجیتال و نوآوری سازمانی (مطالعه موردی: سازمان حسابرسی ایران)

Abstract

هدف این پژوهش بررسی تأثیر پذیرش هوش مصنوعی و فرهنگ سازمانی سلسله‌مراتبی بر تاب‌آوری دیجیتال و نوآوری سازمانی در سازمان حسابرسی ایران است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری شامل کارکنان سازمان حسابرسی ایران بوده و حجم نمونه 278 نفر بر اساس روش نمونه‌گیری تصادفی ساده تعیین شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌های استاندارد جمع‌آوری و تحلیل‌ها با مدل‌سازی معادلات ساختاری (SEM) و نرم‌افزار Smart PLS انجام شد. نتایج نشان داد که پذیرش هوش مصنوعی تأثیر مثبت و معناداری بر تاب‌آوری دیجیتال (ضریب مسیر 0.441) و نوآوری سازمانی (ضریب مسیر 0.721) دارد. همچنین، تاب‌آوری دیجیتال تأثیر مثبت و معناداری بر نوآوری سازمانی (ضریب مسیر 0.167) نشان داد. از سوی دیگر، فرهنگ سازمانی سلسله‌مراتبی تأثیر معکوس و معناداری بر تاب‌آوری دیجیتال (ضریب مسیر 0.433-) و نوآوری سازمانی (ضریب مسیر 0.299-) داشت. این نتایج نشان‌دهنده نقش کلیدی پذیرش فناوری‌های نوین در ارتقای تاب‌آوری دیجیتال و نوآوری سازمانی است، در حالی که فرهنگ سلسله‌مراتبی به‌عنوان مانعی برای بهره‌گیری کامل از ظرفیت‌های این فناوری‌ها عمل می‌کند. بر اساس این یافته‌ها، پیشنهاد می‌شود که سازمان‌ها با سرمایه‌گذاری در آموزش کارکنان و توسعه زیرساخت‌های دیجیتال، از ظرفیت‌های هوش مصنوعی بهره‌برداری کنند. همچنین، تغییر فرهنگ سازمانی از سلسله‌مراتبی به ساختاری منعطف‌تر و مشارکتی، برای تقویت تاب‌آوری دیجیتال و افزایش نوآوری ضروری است. این پژوهش ضمن ارائه شواهد علمی جدید، راهکارهایی برای مدیریت تحول دیجیتال در سازمان‌ها پیشنهاد می‌کند.