بررسی تأثیر احساس تنهایی بر خودکارآمدی اجتماعی دانش آموزان متوسطه دوم شهر تبریز

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی تأثیراحساس تنهایی بر خودکارآمدی اجتماعی دانش‌آموزان متوسطه دوم شهر تبریز انجام شده است. روش تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی – پیمایشی بود. جامعه آماری را دانش آموزان متوسطه دوم تشکیل می دادند که در این 352 نفر از دانش­آموزان مقطع دوم متوسطه در شهر تبریز به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گرداوری اطلاعات پرسشنامه احساس تنهایی (آشر،1984) و پرسشنامه خودکارآمدی (کنلی و همکاران، 1989) می‌باشد. روایی محتوایی و صوری پرسشنامه‌ها به وسیله اساتید مجرب روانشناسی تائید و سپس پایایی آلفای کرونباخ این پرسشنامه‌ها به وسیله آلفای کرونباخ 80/0 برای احساس تنهایی و 85/0 برای پرسشنامه خودکارآمدی اجتماعی به دست آمد. یافته‌ها نشان داد که احساس تنهایی تأثیر مثبت و معناداری با ضریب 0.95 بر خودکارآمدی اجتماعی دانش‌آموزان متوسطه دوم شهر تبریز دارد. باتوجه به یافته های تحقیق می توان نتیجه گرفت که احساس تنهایی، در شرایط مناسب و با حمایت‌های اجتماعی، می‌تواند به تقویت خودکارآمدی اجتماعی دانش‌آموزان منجر شود و محرکی برای رشد مهارت‌های ارتباطی باشد.