بررسی تأثیر آموزش مهارت کنترل خشم بر خشونت شغلی و پرخاشگری در ماماهای شاغل در مراکز درمانی زنجان: یک کارآزمایی نیمه‌تجربی

Abstract

سابقه و هدف: خشونت در محل کار علیه کارکنان بهداشتی مشکلی جهانی است و شیوع آن در میان ماماها بالاست. هدف پژوهش تعیین تأثیر آموزش مهارت کنترل خشم بر خشونت شغلی و پرخاشگری در ماماهای مراکز درمانی زنجان بود. مواد و روش‌‌ها: این مطالعه‌ی مداخله‌ای نیمه‌تجربی درباره‌ی 46 نفر از ماماهای شاغل در بیمارستان‌های زنجان صورت گرفت. نمونه‌ها به‌صورت دردسترس از بیمارستان‌های موسوی و بهمن شهر زنجان انتخاب و به روش بلوک طبقه‌ای تصادفی به دو گروه مداخله) 23 نفر( و کنترل) 23 نفر( تقسیم شدند. افراد گروه مداخله در هشت جلسه‌‌ی آموزشی کنترل خشم آنلاین شرکت کردند. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه‌ی اعمال منفی و پرسش‌نامه‌ی پرخاشگری اهواز بود. داده‌ها با استفاده از آزمون اندازه‌گیری تکراری تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها: قبل از مداخله نمره‌ی خشونت شغلی و پرخاشگری بین دو گروه تفاوت آماری معناداری نداشت. خشونت شغلی و پرخاشگری بلافاصله بعد از اجرای جلسات آموزش و در پیگیری شش هفته بعد، در گروه مداخله به‌طور معناداری از گروه کنترل کمتر بود (0.05P˂). تغییرات خشونت شغلی (میزان تغییرات 47.1 درصد) و پرخاشگری (میزان تغییرات 37.7 درصد) بین دو گروه مداخله و کنترل پس از تطبیق از نظر متغیرهای پایه معنادار نبود. همچنین، تغییرات در خرده‌مقیاس‌های پرخاشگری نیز معنادار نبود. نتیجه‌گیری: آموزش کنترل خشم به کاهش پایدار خشونت شغلی و پرخاشگری علیه ماماها منجر نمی‌شود؛ لذا انجام مداخلات بیشتر و پیشرفته‌تر در این زمینه ضروری است.