بررسی اثر داکسی‌سایکلین بر پیامدهای بالینی بیماران مبتلا به استروک ایسکمیک

Abstract

سابقه و هدف: سکته‌ی مغزی دومین عامل اصلی ناتوانی و مرگ‌ومیر در سراسر جهان است. این مطالعه با هدف تعیین اثر داکسی‌سایکلین بر پیامدهای بالینی بیماران مبتلا به استروک ایسکمیک انجام شد. مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی دوسویه کور، تعداد 60 بیمار مبتلا به استروک ایسکمیک در 24 ساعت اول پس از وقوع سکته‌ی مغزی انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار داده شدند. در گروه مداخله بیماران در کنار درمان‌های استاندارد، به مدت 7 روز و هر 12 ساعت 100 میلی‌گرم داکسی‌سایکلین دریافت کردند. هر دو گروه قبل از شروع مداخله، روز هفتم، روز سی‌ام و روز نودم بعد از درمان از نظر شدت پیامدهای بالینی ناشی از سکته‌ی مغزی با تست‌های (mRS) Modified Rankin Scale و (NIHSS) National Institutes of Health Stroke Scale پیگیری شدند. یافته‌ها: میانگین سن بیماران در گروه مداخله و کنترل به‌ترتیب برابر با 12/15±68/33 و 9/99±67/40 سال بود (0/05<P). بین گروه مداخله و کنترل از نظر نمره‌ی NIHSS و mRS پایه و روز هفتم تفاوت معنادار مشاهده نشد، اما در گروه مداخله نمره‌ی NIHSS در روز سی‌ام (0/007=P) و روز نودم (0/001>P) و نمره‌ی mRS در روز سی‌ام (0/009=P) و روز نودم (0/01>P) به‌طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود. نتیجه‌گیری: در بیماران مبتلا به استروک ایسکمیک، تجویز داکسی‌سایکلین به مدت 7 روز و هر 12 ساعت 100 میلی‌گرم بدون ایجاد عوارض درخور توجه باعث کاهش اختلالات نورولوژیک و بهبود پیامد بالینی بیماران طی یک تا سه ماه بعد از درمان می‌شود.