مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و هیپنوتراپی شناختی رفتاری بر خودکارآمدی، تاب‌آوری، سلامت روان و اختلال خواب کادر درمان درگیر مراقبت از بیماران مبتلا به کووید-19

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به اثرات روان­شناختی گسترده ناشی از شیوع کووید-19 در جوامع، شواهد قوی وجود دارند که کادر درمان بیمارستان­ها به­واسطه شغل خود، مستعد بروز اختلالات روان­شناختی متعدد همچون کاهش خودکارآمدی، تاب­آوری، سلامت روان و بروز اختلال خواب هستند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و هیپنوتراپی شناختی رفتاری بر خودکارآمدی، تاب­آوری، سلامت روان و اختلال خواب کادر درمان مواجه با بیماران مبتلا به کووید-19 بود. روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با دوره پیگیری و با گروه کنترل است. نمونه مورد پژوهش تعداد 45 نفر از کادر درمان درگیر مراقبت از بیماران مبتلا به کووید-19 در بیمارستان شهید مدرس تهران بود که به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. جلسات درمان شناختی رفتاری و هیپنوتراپی شناختی رفتاری به­صورت فردی و در 8 جلسه 120 دقیقه­ای و یک جلسه در هفته برگزار شد. برای تحلیل داده­ها از آزمون آنالیز واریانس با اندازه­گیری مکرر از نرم افزار SPSS نسخه شماره 25 در سطح معنی­داری 05/0 استفاده ­شد. یافته­ها: یافته ­های پژوهش نشان داد هر دو درمان شناختی رفتاری و هیپنوتراپی شناختی رفتاری بر خودکارآمدی، تاب­آوری، سلامت روان و اختلال خواب در کادر درمان مواجه با بیماران مبتلا به کووید-19 اثرگذار بودند (05/0>P) و بین هر دو درمان تفاوت معنی­داری مشاهده نشد. نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ های پژوهش می­توان از این روش­ها برای درمان اختلالات کادر درمان در شرایط شیوع بیماری کووید-19 استفاده کرد.