نمایش مختصر رکورد

ارتباط بین حداکثر ضربان قلب طی پروتکل خستگی با هم‌انقباضی عضلات مچ پا در افراد دارای اضافه‌وزن در مقایسه با افراد نرمال

dc.contributor.authorصادقلو, رشیدfa_IR
dc.contributor.authorپوررحیم, آمنهfa_IR
dc.contributor.authorقره‌باغی, هستیfa_IR
dc.contributor.authorجعفرنژاد گرو, امیرعلیfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-20T20:32:29Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-10T20:32:29Z
dc.date.available1403-12-20T20:32:29Zfa_IR
dc.date.available2025-03-10T20:32:29Z
dc.date.issued2024-12-01en_US
dc.date.issued1403-09-11fa_IR
dc.identifier.citationصادقلو, رشید, پوررحیم, آمنه, قره‌باغی, هستی, جعفرنژاد گرو, امیرعلی. (1403). ارتباط بین حداکثر ضربان قلب طی پروتکل خستگی با هم‌انقباضی عضلات مچ پا در افراد دارای اضافه‌وزن در مقایسه با افراد نرمال. مجله مطالعات علوم پزشکی, 35(9), 706-716. doi: 10.61186/umj.35.9.706fa_IR
dc.identifier.issn2717-008X
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.61186/umj.35.9.706
dc.identifier.urihttp://umj.umsu.ac.ir/article-1-6342-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1120303
dc.description.abstractپیش‌زمینه و هدف: به‌ فعال‌سازی هم‌زمان عضلات موافق و مخالف حول یک مفصل هم‌انقباضی گفته می‌شود که نقشی کلیدی در پایداری و ثبات مفصل دارد این موضوع ازنظر فیزیولوژیکی و بیومکانیکی دارای اهمیت است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین حداکثر ضربان قلب طی پروتکل خستگی با هم‌انقباضی عضلات مچ پا در افراد دارای اضافه‌وزن در مقایسه با افراد نرمال است. مواد و روش‌ کار: نمونه آماری پژوهش 24 مرد و زن بودند که به شیوه در دسترس انتخاب و به دو گروه افراد دارای اضافه‌وزن و افراد نرمال تقسیم شدند. فعالیت عضلات مچ پا طی عمل دویدن ثبت شد. حداکثر ضربان قلب هنگام پروتکل خستگی نیز با دستگاه پولار ثبت شد. بررسی نرمال بودن داده‌ها با آزمون شاپیرو – ویلک و ارزیابی اثر گروه، اثر خستگی و اثر تعاملی خستگی × گروه با آنالیز واریانس دوسویه با اندازه‌های تکراری ارزیابی شد. بررسی هم‌بستگی بین متغیر‌ها از ضریب هم‌بستگی پیرسون در سطح معنی‌داری ۰۵/۰ استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد، تغییرات هم‌انقباضی عمومی و جهت‌دار مچ پا در قبل و بعد خستگی در هر دو فاز دویدن دچار تغییر نشده بود و همچنین هم‌بستگی معنی‌داری بین حداکثر ضربان قلب و تغییرات هم‌انقباضی عمومی و جهت‌دار فاز یک و دو دویدن مشاهده نشد (۰۵/۰ P>). بحث و نتیجه‌گیری: این پژوهش نشان داد که حداکثر ضربان قلب طی تمرین درمانده‌ساز، هم‌انقباضی عضلات مچ پا را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. نبود هم‌بستگی میان این دو متغیر نشان می‌دهد که ممکن است پاسخ سیستم عصبی عضلانی به خستگی، مستقل از فشارهای قلبی عروقی و وزن بدن است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله مطالعات علوم پزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofStudies in Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.61186/umj.35.9.706
dc.subjectهم‌انقباضیfa_IR
dc.subjectحداکثر ضربان قلبfa_IR
dc.subjectخستگیfa_IR
dc.subjectمچ پاfa_IR
dc.subjectاضافه‌وزنfa_IR
dc.subjectفیزیولوژی ورزشیfa_IR
dc.titleارتباط بین حداکثر ضربان قلب طی پروتکل خستگی با هم‌انقباضی عضلات مچ پا در افراد دارای اضافه‌وزن در مقایسه با افراد نرمالfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي(توصیفی- تحلیلی)fa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار، گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران (نویسنده مسئول)fa_IR
dc.citation.volume35
dc.citation.issue9
dc.citation.spage706
dc.citation.epage716
nlai.contributor.orcid0009-0009-8722-5002
nlai.contributor.orcid0009-0003-1561-1365


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد