نمایش مختصر رکورد

اثر دیوسجنین بر اختلال شناختی و استرس اکسیداتیو القاشده با لیپوپلی ساکارید در موش صحرایی

dc.contributor.authorتوکلی, زهراfa_IR
dc.contributor.authorطاهری, مهدیهfa_IR
dc.contributor.authorروغنی, مهردادfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-20T20:32:18Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-10T20:32:18Z
dc.date.available1403-12-20T20:32:18Zfa_IR
dc.date.available2025-03-10T20:32:18Z
dc.date.issued2024-10-01en_US
dc.date.issued1403-07-10fa_IR
dc.identifier.citationتوکلی, زهرا, طاهری, مهدیه, روغنی, مهرداد. (1403). اثر دیوسجنین بر اختلال شناختی و استرس اکسیداتیو القاشده با لیپوپلی ساکارید در موش صحرایی. مجله مطالعات علوم پزشکی, 35(7), 604-620. doi: 10.61186/umj.35.7.604fa_IR
dc.identifier.issn2717-008X
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.61186/umj.35.7.604
dc.identifier.urihttp://umj.umsu.ac.ir/article-1-6326-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1120289
dc.description.abstractپیش‌زمینه و هدف: التهاب عصبی به‌عنوان بخشی از نوروپاتوژنز اختلال شناختی گزارش شده است. دیوسجنین یک ساپوجنین استروئیدی موجود در شنبلیله است که دارای اثرات ضد‌التهابی، آنتی‌اکسیدانی و ضد آلزایمری است. هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر دیوسجنین بر اختلال شناختی، فعالیت استیل‌کولین‌استراز و آستروگلیوز به دنبال القا التهاب عصبی در موش صحرایی است. مواد و روش‌ کار: در این مطالعه تجربی 32 موش صحرایی نر نژاد ویستار بر اساس جدول تصادفی اعداد به 4 گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با دیوسجنین، لیپوپلی‌ساکارید، و گروه لیپوپلی‌ساکارید تحت تیمار با دیوسجنین تقسیم شدند. موش‌های تحت تیمار میزان 40 میلی‌گرم بر کیلوگرم دیوسجنین را به مدت هفت روز و روزانه و به فرم خوراکی دریافت کردند. برای القا التهاب عصبی، لیپوپلی‌ساکارید حل‌شده در نرمال سالین به میزان 1 میلی‌گرم بر کیلوگرم به فرم داخل صفاقی در اولین روز و یک ساعت قبل از تزریق دیوسجنین تزریق شد. از تست شاتل باکس برای بررسی حافظه و یادگیری استفاده شد. با استفاده از هموژنه بافتی هیپوکامپ، سنجش پارامترهای مولکولی انجام شد. آنالیز آماری داده‌ها با آزمون آنووای یک‌طرفه و تست تعقیبی توکی و سطح معنی‌داری 05/0p˂ انجام شد. یافته‌ها: میزان تأخیر هنگام عبور در گروه لیپوپلی‌ساکارید دریافت‌کننده دیوسجنین افزایش معنی‌داری در مقایسه با گروه لیپوپلی‌ساکارید داشت (P<0.01). گروه لیپوپلی‌ساکارید دریافت‌کننده دیوسجنین در مقایسه با گروه لیپوپلی‌ساکارید فعالیت کولین‌استراز کاهش (P<0.05) و کاتالاز افزایش (P<0.05) معنی‌داری پیدا کرد و کاهش میزان GFAP (P<0.05) و MDA (P<0.01) نشان داد. میزان GSH در گروه دریافت‌کننده دیوسجنین در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی‌دار (P<0.05) نشان داد. گروه کنترل تحت تیمار با دیوسجنین در فاکتورهای موردبررسی با گروه کنترل تفاوت معنادار نداشت (P>0.05). بحث و نتیجه‌گیری: داده‌های ما نشان می‌دهد که دیوسجنین با خواص آنتی‌اکسیدانی داروی تقویت‌کننده حافظه است و می‌تواند برای درمان انواع مختلف اختلالات مانند لوسمی و التهاب در آینده مورداستفاده قرار گیرد.  fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ارومیهfa_IR
dc.relation.ispartofمجله مطالعات علوم پزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofStudies in Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.61186/umj.35.7.604
dc.subjectدیوسجنینfa_IR
dc.subjectلیپوپلی‌ساکاریدfa_IR
dc.subjectآستروگلیوزfa_IR
dc.subjectاسترس ‌اکسیداتیوfa_IR
dc.subjectحافظهfa_IR
dc.subjectاختلال شناختیfa_IR
dc.subjectفیزیولوژیfa_IR
dc.titleاثر دیوسجنین بر اختلال شناختی و استرس اکسیداتیو القاشده با لیپوپلی ساکارید در موش صحراییfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي(توصیفی- تحلیلی)fa_IR
dc.contributor.departmentدانش آموخته دکترای پزشکی عمومی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدکتری تخصصی، مرکز تحقیقات نوروفیزیولوژی، دانشگاه شاهد، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد، مرکز تحقیقات نوروفیزیولوژی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران (نویسنده مسئول)fa_IR
dc.citation.volume35
dc.citation.issue7
dc.citation.spage604
dc.citation.epage620


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد