تبیین تجارب پرستاران شاغل در بخش کودکان از پریشانی اخلاقی: یک مطالعه فنومنولوژی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: پرستاران به‌عنوان ارائه‌دهنده مستقیم و مداوم خدمت به بیمار، بیش از سایر گروه‌ها در محیط کاری با انواع گوناگونی از تنش‌های روانی روبه‌رو هستند. ازآنجایی‌که پرستارانی که در بخش کودکان فعال هستند و در ارتباط با کودکان و خانواده آن‌ها می‌باشند، بیشتر در معرض پریشانی اخلاقی قرار دارند، این مطالعه باهدف تبیین تجارب پرستاران از پریشانی اخلاقی در بخش‌های کودکان طراحی شد. مواد و روش کار: این مطالعه کیفی به روش آنالیز پدیدارشناسی تفسیری در بین سال‌های 1402 و 1403 انجام شد. مشارکت‌کنندگان از بین پرستاران بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی بابل و تهران که تجربه پریشانی اخلاقی داشتند، به‌صورت هدفمند ١٢نفر انتخاب شدند. داده‌ها با مصاحبه‌های نیمه ساختار و فردی جمع‌آوری و به‌صورت هم‌زمان و مستمر با رویکرد ون-منن تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌های مطالعه شامل سه درون‌مایه اصلی و هفت درون‌مایه فرعی شامل پریشانی اخلاقی مرتبط با همکاران (کمبود شایستگی، پزشک محوری)، خط‌مشی‌های بیمارستان (کمبود نیروی انسانی، حجم کاری بالا و عدم وجود تجهیزات مناسب) تنش‌های روانی به دنبال دیسترس اخلاقی (اثرات منفی به دنبال مرگ ناگهانی کودک، احساس بی‌کفایتی و درماندگی) بود. بحث و نتیجه‌گیری: طبق یافته‌های مطالعه حاضر، کاهش دیسترس اخلاقی از طریق افزایش دانش و تجربه بالینی، تقویت اعتمادبه‌نفس، ارائه حمایت سازمانی، مدیریت بارکاری پرستاران و توجه کردن به احساسات پرستاران می‌تواند سودمند باشد. همچنین طراحی و تشکیل برنامه‌ها و کارگاه‌های آموزشی جهت کاهش ناراحتی پرستاران با شناسایی شرایط استرس‌زا و به حداقل رساندن مواجهه با معضلات اخلاقی می‌تواند کمک‌کننده باشد.