بررسی تأثیر آموزش هوش هیجانی (روش فعال-غیرفعال) بر تعارض شغلی و شادکامی پرستاران: یک مطالعه نیمه تجربی

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: پرستاران در محیطی مملو از تعارضات کار می‌کنند که می‌تواند منجر به کاهش کیفیت مراقبت ارائه‌شده، نارضایتی و ترک حرفه می‌شود. وجود تعارض شغلی شادکامی پرستاران را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. بنابراین برای حل هرچه بهتر تعارضات شغلی و بهبود شادکامی نیازمند انجام مداخلاتی هستند. یکی از موثرترین روش‌های بهبود میزان هوش هیجانی افراد، مداخلات آموزشی است؛ بنابراین مطالعه حاضر باهدف تعیین تأثیر آموزش هوش هیجانی (روش فعال-غیرفعال) بر تعارض شغلی و شادکامی پرستاران شاغل در مرکز آموزشی و درمانی امام خمینی (ره) ارومیه در سال 1403 انجام گردید. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی دو گروهه با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود که در آن، مشارکت‌کنندگان به دو گروه کنترل (40 نفر) و مداخله (40 نفر) تقسیم شدند. ابتدا پیش‌آزمون از هر دو گروه با استفاده از پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه مدیریت تعارض دوبرین انجام شد. سپس آموزش 15 مهارت هوش هیجانی برای گروه مداخله به روش فعال و غیرفعال انجام شد، درحالی‌که گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. درنهایت یک ماه پس از مداخله، پس‌آزمون با استفاده از ابزارهای مذکور در دو گروه انجام شد. جهت تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و تحلیلی و نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 20 استفاده شد.. یافته‌ها: میانگین نمره شادکامی قبل از مداخله در بین دو گروه کنترل و مداخله تفاوت معناداری نداشت (70/0= P)، ولی بعد از مداخله، تغییرات آماری بین دو گروه معنی‌دار بود (001/0>P). همچنین، میانگین نمره تعارض شغلی قبل از مداخله بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (06/0= P) ولی پس از مداخله، این تفاوت معنی‌دار شد (001/0>P). بحث و نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از مطالعه حاضر حاکی از آن بود که آموزش هوش هیجانی (روش فعال-غیرفعال) بر تعارض شغلی و شادکامی پرستاران تأثیر مثبتی داشت و موجب بهبود شادکامی و کاهش تعارض شغلی پرستاران گردید. بنابراین پیشنهاد می‌شود که آموزش هوش هیجانی (روش فعال-غیرفعال) به‌عنوان یک مداخله مؤثر برای بهبود شادکامی و تعارض شغلی در پرستاران مدنظر قرار گیرد.