تأثیر مداخله اسب درمانی بر مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی کودکان مبتلا به اوتیسم شهر ارومیه

Abstract

پیش‌زمینه و هدف: اختلال در مهارت‌های اجتماعی، شناخته‌شده‌ترین و اساسی‌ترین ویژگی اختلال اوتیسم و پایدارترین ویژگی این اختلال از دوران کودکی تا بزرگ‌سالی است. یکی از مداخلاتی که می‌تواند در تقویت مهارت‌های اجتماعی این بیماران مؤثر باشد، اسب درمانی است. اسب درمانی به استفاده از حرکات اسب به‌عنوان یک استراتژی درمانی برای بهبود اختلالات، محدودیت‌های عملکردی و ناتوانی‌ها در بیماران با مشکلات عصبی-عضلانی-اسکلتی اشاره دارد. بنابراین، پژوهش حاضر باهدف تعیین تأثیر مداخله اسب درمانی بر مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی کودکان مبتلا به اوتیسم در شهر ارومیه انجام شد. مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری است. با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، 30 کودک مبتلا به اوتیسم در محدوده سنی 8 تا 12 سال از مراکز روان‌شناختی و توان‌بخشی شهر ارومیه با توجه به معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله (اسب درمانی) و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای اندازه‌گیری پژوهش شامل فرم اطلاعات جمعیت‌شناختی و فهرست ارزشیابی درخودماندگی ریملاند و ادلسون بود. گروه مداخله تحت فن‌های اسب درمانی به مدت 15 جلسه 60 دقیقه‌ای به‌صورت هفتگی قرار گرفتند، درحالی‌که گروه کنترل در این مدت مداخله‌ای دریافت نکردند. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی و نرم‌افزار SPSS نسخه 18 در سطح معناداری 05/0 انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که تأثیر اسب درمانی بر مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی کودکان مبتلا به اوتیسم در گروه مداخله در مراحل پس‌آزمون و پیگیری ازنظر آماری معنادار بود؛ به‌طوری‌که میانگین دو مؤلفه مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی در مراحل پس‌آزمون و پیگیری نسبت به مرحله پیش‌آزمون افزایش یافت (05/0>P). بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش حاکی از اثربخشی مداخله اسب درمانی بر بهبود مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی کودکان مبتلا به اوتیسم است. بنابراین، این روش می‌تواند به‌عنوان یک راهکار مؤثر برای بهبود مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی کودکان طیف اوتیسم مورداستفاده قرار گیرد.