بررسی ارتباط میان عوامل مؤثر بر فرهنگ ایمنی با عملکرد ایمنی افراد شاغل در پروژه‌های عمرانی با استفاده از روش دیمتل فازی

Abstract

کارگاه‌های عمرانی از نظر به وقوع پیوستن حوادث شغلی از جمله مراکز پرخطر در ایران محسوب می‌شوند. قدم نخست جهت کنترل حوادث شغلی در این حوزه، بالا بردن سطح فرهنگ ایمنی در میان افراد مشغول به کار در این کارگاه‌هاست. مشخص کردن عوامل مؤثر بر فرهنگ ایمنی و پیدا کردن رابطه‌ی آن با عملکرد ایمنی افراد شاغل در پروژه‌های عمرانی می‌تواند تا حدود زیادی در زمینه‌ی تحقق این هدف راهگشا باشد. در این پژوهش از روش دیمتل‌فازی به منظور بررسی ارتباط میان عوامل مؤثر بر فرهنگ ایمنی با عملکرد ایمنی افراد شاغل در پروژه‌های عمرانی استفاده شده است. پژوهش پیش رو به شیوه خبر‌ه محوره صورت گرفته است. در این راستا 84 نفر از خبرگانی که سابقه‌ی کاری مرتبط با ایمنی داشتند و با فرهنگ ایمنی آشنا بودند، به طریق هدفمند انتخاب شدند. در مرحله بعد، تعداد 8 معیار استخراج و به وسیله پرسشنامه مورد تأیید خبرگان منتخب این صنعت قرار گرفت. در نهایت با استفاده از روش دیمتل‌فازی ارتباط میان معیارها و تأثیرگذاری و تأثیرپذیری هر کدام بررسی گردید. نتایج به‌دست آمده از پژوهش نشان داد که در بین معیارهای بررسی شده، نگرش به ایمنی بیشترین ارتباط را با عوامل دیگر دارد. همچنین به ترتیب نگرش به ایمنی، سیاست مدیریت، دانش و مهارت و تجهیزات، از بیشترین تأثیرگذاری و ارتباطات، شخصیت، آموزش ایمنی و نظارت مستمر، از بیشترین تأثیرپذیری برخوردار هستند.