تدوین الگوی عوامل مؤثر در ارتقای کیفیت ورزش مدارس ایران

Abstract

هدف از پژوهش حاضر طراحی مدل ارتقای کیفیت ورزش دانش آموزی در ایران بود. روش تحقیق تحلیلی بوده که بدین منظور از روششناسی کیفی استفاده شد. استراتژی تحقیق، استفاده از نظریه برخاسته از دادهها بود که با رهیافت سیستماتیک انجام شد. مشارکت کنندگان در تحقیق 16 نفر شامل شامل مجموعه ای از خبرگان دارای سابقه تدریس دانشگاهی یا فعالان حوزه ورزش دانشآموزی، صاحب نظران و صاحب منصبان ورزش دانشآموزی، معلمان تربیت بدنی، برنامه ریزان ورزشی، سیاستگذاران و مشاوران دانش آموزی بودند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل محتوای مصاحبه ها و کدگذاری استفاده شد. ابزار تحقیق مصاحبه باز بود و نتایج بر مبنای سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی تحلیل شد. یافته ها نشان داد نبود فضای لازم، ضعف در شاخصهای کالبدی، اهمیت ورزش دانش آموزی معرف عوامل علی بودند. عوامل زمینه ای شامل نبود در اولویت های اولیه تربیت بدنی در آموزش و پرورش، زیرساختها، ایمنی و امنیت موجود فضاها و تجهیزات ورزشی مدارس، وجود قوانین و بخشنامه ها بود. عوامل مداخله گر شامل موانع درونی، موانع بیرونی، موانع ساختاری بود. راهبردهای شناسایی شده شامل بالا بردن بهره وری فضاهای مدارس، طرح مدارس پویا، تغییر نگرش مدیران، افزایش اعتبار در بخشهای مختلف، فراهم کردن بسترهای درآمدزایی بود و در نهایت پیامدهای حاصل از پژوهش حاضر شامل بهبود شاخص سلامتی در جامعه، توسعه فضاها و امکانات ورزشی مدارس، توسعه چهارگانه سطوح ورزش تربیتی بود. بر اساس نتایج میتوان بیان کرد ارتقای کیفیت ورزش دانش مدارس فرایندی پویا است و برای تحقق آن و حصول پیامدهای آن، هنگام تدوین استراتژی های مناسب برای ارتقای کیفیت ورزش مداری باید راهبردهای شناسایی شده نیز در نظر گرفته شود.