تاثیر تجویز توام ممانتین و اسید‌فولیک بر یادگیری و حافظه‌ی فضایی در موش‌های صحرایی نر بالغ

Abstract

مقدمه: ممانتین (MEM) آنتاگونیست گیرنده‌ی NMDA و یکی از داروهای مورد تایید در درمان بیماران مبتلا به آلزایمر است. اسید‌فولیک و یا ویتامین B9 نیز ویتامینی محلول در آب است که در برخی مطالعات پیشین اثرات آن بر بهبود اختلالات شناختی نشان داده شده است. مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی تاثیر ممانتین و تجویز توام آن با اسید‌فولیک بر یادگیری و حافظه‌ی فضایی در موش‌های صحرایی نر بالغ انجام شده است. مواد و روش ­ها: در این مطالعه تجربی موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 6 گروه 7 تایی تقسیم شدند: کنترل، حلال (سالین)، ممانتینmg/kg; ip) 10 ,5 ,3 (MEM و mg/kg 10MEM - mg/kg15 FA. تیمار اسید‌فولیک به مدت 7 روز با شروع دو روز پیش از آموزش و تیمار ممانتین به مدت 5 روز و 30 دقیقه قبل از آموزش انجام شد. موش‌های صحرایی به مدت 5 روز با دستگاه ماز Y شکل آموزش دیدند. بیست و پنج روز بعد از آموزش آزمون فراخوانی حافظه برای ارزیابی حافظه‌ی بلند مدت انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخه‌ی 16) انجام شد. یافته ­ها: در نتایج این مطالعه مقایسه بین گروه‌های mg/kg5 MEM (05/0˂p) و mg/kg10 MEM (001/0˂p) با گروه کنترل کاهش معنی‌دار یادگیری و حافظه فضایی را نشان می‌دهد. در صورتیکه در گروه mg/kg10MEM - mg/kg15 FA در مقایسه با گروه mg/kg10 MEM افزایش معنی‌دار یادگیری و حافظه‌ی فضایی نشان داده شد (05/0˂p). همچنین در این مطالعه نتایج آزمون فراخوانی حافظه روز سی‌ام در مقایسه با روز پنجم آموزش در گروه‌های mg/kg10 MEM و 10MEM - mg/kg15 FA کاهش معنی‌دار یادگیری و حافظه فضایی را نشان داد (05/0˂p). بحث و نتیجه ­گیری: یافته‌های این مطالعه کاهش یادگیری و حافظه‌ی فضایی را در آزمون ماز Y شکل در موش‌های صحرایی تحت تیمار با ممانتین به صورت وابسته به مقدار نشان می‌دهند. علاوه‌ بر این در تجویز توام ممانتین و اسید‌فولیک بهبود اختلال یادگیری و حافظه‌ی فضایی ناشی از ممانتین در موش‌های صحرایی نر بالغ مشاهده گردید.