بهبود عمر گلجای گل بریده داوودی (Chrysanthemum morifolium) با استفاده از عصاره بهار نارنج، اسید فولویک و نانوذرات مس

Abstract

گل داوودی یکی از مهم‌­ترین گل­‌های شاخه­‌بریده در جهان است که در حال حاضر از نظر تجاری و کشت، بعد از رز در رتبه دوم قرار دارد. گل‏‌های بریده عمر کوتاهی دارند، بنابراین بهبود ماندگاری آن‌ها یکی از اهداف اصلی صنعت گل‌کاری می‌­باشد. انسداد انتهای ساقه و تنش آبی دو مشکل در کاهش عمر گلجای گل­‌های شاخه­‌بریده داوودی هستند. در پژوهش حاضر، اثرات اسید فولویک (50، 100 و 150 میلی­‌گرم بر لیتر)، عصاره بهار نارنج (10، 30 و 50 درصد) و نانوذرات مس (5، 10 و 20 میلی­گرم بر لیتر) در مقایسه با شاهد روی شاخص‌های پس از برداشت گل­‌های داوودی ارزیابی شدند. آزمایش به‌صورت طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. بر اساس نتایج به‌دست آمده، اثر تیمارها روی بهبود ویژگی­‌های کیفی گل­‌های شاخه‌­بریده داوودی بعد از برداشت معنی‌­دار بود. نتایج نشان داد که عمر گلجای بالا (33/16 تا 17 روز) با هر سه غلظت نانوذرات مس به دست آمد. بالاترین عمر گلجای گل­‌های شاخه‌­بریده داوودی توسط افزودن 20 میلی‌­گرم بر لیتر نانوذرات مس در محلول نگهدارنده به‌دست آمد که در مقایسه با شاهد 3 روز عمر گلجای را افزایش داد. کمترین تعداد کلونی‌های باکتریایی انتهای ساقه طی استفاده از 10 و 30 درصد عصاره بهار نارنج و 5 میلی­‌گرم بر لیتر نانوذرات مس و کمترین تعداد این کلونی‌ها در محلول طی استفاده از 5 میلی‌گرم بر لیتر نانوذرات مس به‌دست آمد. همچنین، جذب محلول در تیمارهای 10 و 30 درصد عصاره بهار نارنج و 5 میلی­گرم بر لیتر نانوذرات مس بالا بود. در مجموع، استفاده از غلظت‌های مناسب نانوذرات مس و عصاره بهار نارنج باعث بهبود عمر گلجای، برخی صفات فیزیولوژیک و فعالیت آنزیم­‌های آنتی‌اکسیدانی شد.