نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمیرزاحسین, حمیدfa_IR
dc.contributor.authorرضاشعار, سهیلfa_IR
dc.contributor.authorمرادی, فرزادfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-20T18:16:30Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-10T18:16:30Z
dc.date.available1403-12-20T18:16:30Zfa_IR
dc.date.available2025-03-10T18:16:30Z
dc.date.issued2025-01-20en_US
dc.date.issued1403-11-01fa_IR
dc.date.submitted2024-07-02en_US
dc.date.submitted1403-04-12fa_IR
dc.identifier.citationمیرزاحسین, حمید, رضاشعار, سهیل, مرادی, فرزاد. (1403). مدل های رفتاری با هدف شناسایی عوامل مؤثر بر موانع پیاده روی در سفرهای شغلی (مطالعه موردی: شهر قزوین). مهندسی عمران فردوسی, 37(4), 19-34. doi: 10.22067/jfcei.2024.87996.1308fa_IR
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22067/jfcei.2024.87996.1308
dc.identifier.urihttps://civil-ferdowsi.um.ac.ir/article_45848.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1108079
dc.description.abstractیکی از شیوه‌های حمل و نقل پایدار که می‌تواند به کاهش ترافیک و آلودگی هوا کمک کند، پیاده‌روی است. با این حال، موانع مختلفی وجود دارد که پیاده‌روی را به‌ویژه در سفرهای شغلی دشوار می‌سازد. این پژوهش به بررسی عوامل مؤثر بر عدم تمایل به پیاده‌روی در بین شهروندان قزوین پرداخته و پنج مانع اصلی شامل: تنبلی یا میل به دیر بیدار شدن، اختلالات جسمی، عدم علاقه به پیاده‌روی، نگرانی از حفظ آراستگی ظاهر در محیط کار، و بی‌میلی به دیده شدن در خیابان را با استفاده از مدل‌های لوجیت ترتیبی بررسی کرده است. این موانع در سه دسته خصوصیات اجتماعی-اقتصادی، سفر و محیطی تحلیل شدند. نتایج بررسی ۶۰ پرسشنامه نشان داد که خصوصیات اجتماعی-اقتصادی با داشتن شش متغیر معنادار، بیشترین تأثیر را داشته‌اند. همچنین، شاخص قابلیت پیاده‌روی با علامت منفی در ضرایب مدل‌های تنبلی یا میل به دیر بیدار شدن، عدم علاقه به پیاده‌روی بیشتر و نگرانی از آراستگی ظاهر در محیط کار، و عامل کل زمان صرف شده با علامت مثبت در ضرایب مدل‌های اختلالات جسمی، عدم علاقه به پیاده‌روی، نگرانی از آراستگی ظاهر و بی‌میلی به دیده شدن در خیابان، به عنوان مهم‌ترین متغیرها شناسایی شدند. نتایج نشان می‌دهد که کاهش شاخص قابلیت پیاده‌روی، محیط اطراف محل سکونت را برای پیاده‌روی نامناسب‌تر کرده و نگرانی از آراستگی ظاهری را افزایش می‌دهد. بنابراین، با بهبود زیرساخت‌ها و کاهش زمان سفر، می‌توان انگیزه پیاده‌روی را افزایش داد و این مسأله باید در تصمیم‌گیری‌های شهری مورد توجه قرار گیرد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.relation.ispartofمهندسی عمران فردوسیfa_IR
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22067/jfcei.2024.87996.1308
dc.subjectپیاده‌رویfa_IR
dc.subjectمدل لوجیت ترتیبیfa_IR
dc.subjectشاخص قابلیت پیاده‌رویfa_IR
dc.subjectشهر قزوینfa_IR
dc.titleمدل های رفتاری با هدف شناسایی عوامل مؤثر بر موانع پیاده روی در سفرهای شغلی (مطالعه موردی: شهر قزوین)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentگروه عمران-برنامه‌ریزی حمل و نقل، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه عمران-برنامه‌ریزی حمل و نقل، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه عمران-برنامه‌ریزی حمل و نقل، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران.fa_IR
dc.citation.volume37
dc.citation.issue4
dc.citation.spage19
dc.citation.epage34
nlai.contributor.orcid0000-0003-1615-9553
nlai.contributor.orcid0009-0003-3175-1026


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد