ارائه مدل تاثیر آموزش‌ مجازی بر تفکر انتقادی و یادگیری تیمی دانشجویان دستیاری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در دوران شیوع بیماری کووید-19

Abstract

زمینه و هدف: با توجه به شیوع بیماری کووید-19، آموزش مجازی رایج گردید که نقش مهمی در سطح تحصیلی دانشجویان داشت. لذا هدف پژوهش ارائه مدل تاثیر آموزش‌ مجازی در دوران پاندمی کرو‌نا بر یادگیری تیمی و تفکر انتقادی دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بود. روش کار: روش مطالعه آمیخته بود که در بخش کیفی، جامعه آماری شامل اساتید خبره به تعداد 18 نفر بود که 10 نفر از آن‌ها به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و 1665 نفر از دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در بخش کمی قرار داشتند که 312 نفر با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه محقق‌ساخته آموزش‌ مجازی و تفکر انتقادی ریتکس (2003) و یادگیری تیمی برسو و همکاران (2008) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌‌ها از آزمون‌‌های تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد، ضرایب مسیر، بار عاملی 0.708 در برابر 0.644 به ترتیب بین آموزش مجازی و متغیرهای یادگیری تیمی و تفکر انتقادی برقرار است، همچنین به دلیل اینکه مقدار t (22.094) بین آموزش مجازی و یادگیری تیمی در مقایسه با میزان 17.757 بین آموزش مجازی و تفکر انتقادی در خارج بازه (58/2 و 58/2-) قرار دارد، لذا تاثیر آموزش‌ مجازی در دوران پاندمی کرو‌نا بر یادگیری تیمی و تفکر انتقادی معنی دار شده است. نتیجه‌گیری: به طور کلی می‌توان نتیجه‌گیری کرد که در راستای ارتقای سطح تفکر انتقادی و یادگیری می‌توان از آموزش مجازی در کنار آموزش حقیقی استفاده کرد.