نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorموحد, سیماfa_IR
dc.contributor.authorبشیری, جبارfa_IR
dc.contributor.authorپوررضی, حسنfa_IR
dc.contributor.authorپوزش جدیدی, رقیهfa_IR
dc.date.accessioned1403-04-20T11:40:59Zfa_IR
dc.date.accessioned2024-07-10T11:41:07Z
dc.date.available1403-04-20T11:40:59Zfa_IR
dc.date.available2024-07-10T11:41:07Z
dc.date.issued2024-04-01en_US
dc.date.issued1403-01-13fa_IR
dc.identifier.citationموحد, سیما, بشیری, جبار, پوررضی, حسن, پوزش جدیدی, رقیه. (1403). تاثیر 12 هفته تمرین هوازی و محدودیت غذایی بر نورون‌های دوپامینرژیک و کاتالپسی در بافت مغزی موش‌های صحرایی مدل پارکینسون. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 28(2), 132-140.fa_IR
dc.identifier.issn1029-7855
dc.identifier.issn2008-9821
dc.identifier.urihttp://feyz.kaums.ac.ir/article-1-5093-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1100484
dc.description.abstractزمینه و هدف: ‌پارکینسون یکی از شایع‌ترین اختلالات تحلیل‌برنده‌ سیستم‌ عصبی است. بهبود کاتالپسی و نورون‌های دوپامینرژیک در مدیریت درمان بیماری پارکینسون نقش دارند. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر 12 هفته تمرین هوازی و محدودیت غذایی بر نورون‌های دوپامینرژیک و کاتالپسی در بافت مغزی موش‌های صحرایی مدل پارکینسون بود. روش‌ها: در مطالعه‌ ‌تجربی حاضر، 40 سر موش صحرایی نر سفید نژاد ویستار با محدوده سنی 3-2 ماه به‌طور تصادفی در 5 گروه (8 موش) تخصیص یافتند. گروه‌ها شامل کنترل سالم (C)، کنترل پارکینسون (P)، پارکینسون + تمرین هوازی (P+T)، پارکینسون+ محدودیت غذایی (P+RF) و پارکینسون + تمرین هوازی + محدودیت غذایی (P+T+RF) بودند. برنامه تمرین هوازی شامل 3 ماه و هفته‌ای 5 جلسه با شدت 75-80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود. گروه محدودیت غذایی، حدود 11 گرم غذا در روز دریافت کردند. برای سنجش کاتالپسی از تست میله استفاده شد و سنجش نورون‌های دوپامینرژیک با برش مغزی و شمارش تعداد آنها با میکروسکوپ انجام شد. یافته‌ها: تعداد نورون‌های دوپامینرژیک در گروه پارکینسون + تمرین هوازی + محدودیت غذایی نسبت به گروه‌های کنترل سالم، کنترل پارکینسون، و پارکینسون+ محدودیت غذایی افزایش معنادار داشت (0/001=P). همچنین در گروه گروه پارکینسون + تمرین هوازی + محدودیت غذایی کاهش معنادار کاتالاپسی موش‌ها نسبت به گروه کنترل پارکینسون مشاهده شد (0/001=P). نتیجه‌گیری: سه‌ ماه تمرین‌ هوازی و محدودیت غذایی موجب بهبود شاخص‌های تعداد نورون‌های دوپامینرژیک و بهبود کاتالپسی ناشی از پارکینسون در موش‌ها شد. بنابراین تمرین‌ هوازی و محدودیت غذایی به عنوان یک روش پیشنهادی و مکمل‌ در درمان بیماران مبتلا به پارکینسون همراه با مداخلات دارویی قابل بررسی است که البته انجام مطالعات تکمیلی در این زمینه، ضروری است.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی کاشانfa_IR
dc.relation.ispartofدوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيضfa_IR
dc.relation.ispartofFeyz Journal of Kashan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectپارکینسونfa_IR
dc.subjectمحدودیت غذاییfa_IR
dc.subjectتمرین هوازیfa_IR
dc.subjectکاتالپسیfa_IR
dc.subjectنورون‌های دوپامینرژیکfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleتاثیر 12 هفته تمرین هوازی و محدودیت غذایی بر نورون‌های دوپامینرژیک و کاتالپسی در بافت مغزی موش‌های صحرایی مدل پارکینسونfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentگروه تربیت بدنی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه تربیت بدنی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه تربیت بدنی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایرانfa_IR
dc.citation.volume28
dc.citation.issue2
dc.citation.spage132
dc.citation.epage140
nlai.contributor.orcid0003-0001-0004-0006


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد