نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorتمنایی فر, محمدرضاfa_IR
dc.contributor.authorسلیمانیان, زهراfa_IR
dc.date.accessioned1403-04-20T11:40:00Zfa_IR
dc.date.accessioned2024-07-10T11:40:01Z
dc.date.available1403-04-20T11:40:00Zfa_IR
dc.date.available2024-07-10T11:40:01Z
dc.date.issued2024-01-01en_US
dc.date.issued1402-10-11fa_IR
dc.identifier.citationتمنایی فر, محمدرضا, سلیمانیان, زهرا. (1402). نقش میانجی تاب‌آوری و خودکارآمدی در رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده با پریشانی روانشناختی در بیماران مبتلا به سرطان پستان. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 28(1), 76-85. doi: 10.48307/FMSJ.2024.28.1.77fa_IR
dc.identifier.issn1029-7855
dc.identifier.issn2008-9821
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.48307/FMSJ.2024.28.1.77
dc.identifier.urihttp://feyz.kaums.ac.ir/article-1-5101-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1100479
dc.description.abstractزمینه و هدف: سرطان پستان شایع­ترین سرطان در زنان است که می­ تواند موجب مشکلات هیجانی شود. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی تاب­آوری و خودکارآمدی در رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده با پریشانی روانشناختی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بود. روش‌ها: این مطالعه مقطعی در زنان مبتلا به سرطان پستان در بخش انکولوژی بیمارستان امام خمینی و امام حسین شهر تهران در سال 1402 انجام شد. 250 بیمار با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. برای گردآوری داده‌ها، از مقیاس­ های افسردگی، اضطراب و استرس (DASS) لویبوند (1995)، تاب­آوری (RISC) کانر و دیویدسون ­(2003)، خودکارآمدی عمومی (GSES) شرر و همکاران (1982) و حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPSS) زیمت و همکاران (1988) استفاده گردید. یافته‌ها: در زنان مبتلا به سرطان پستان، حمایت اجتماعی ادراک شده بر تاب­آوری (0/34=β و 0/001=P) و خودکارآمدی (0/19=β و 0/019=P) اثر مستقیم و معنادار داشت، اما مسیر مستقیم حمایت اجتماعی ادراک شده بر پریشانی روانشناختی معنادار نبود. همچنین، تاب­آوری (0/46-=β و 0/001=P) و خودکارآمدی (0/33- =β و 0/001=P) بر پریشانی روانشناختی اثر مستقیم و معنادار داشت و در رابطه بین حمایت اجتماعی با پریشانی روانشناختی نقش میانجی ایفا نمود. مدل نهایی پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار است (0/93=CFI ،1/82= CMIN/DF، 0/064=RAMSEA، 0/05=>P) و 34 درصد پریشانی روانشناختی را ‏تبیین می­کند. نتیجه‌گیری: می ­توان بیان داشت که با توجه به نقش میانجی تاب­آوری و خودکارآمدی، می­ توان با استفاده از مداخله ­های آموزشی-درمانی مبتنی بر ارتقای خودکارآمدی و تاب­آوری میزان پریشانی روانشناختی زنان مبتلا به سرطان پستان را کاهش داد.fa_IR
dc.format.extent538
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی کاشانfa_IR
dc.relation.ispartofدوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيضfa_IR
dc.relation.ispartofFeyz Journal of Kashan University of Medical Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.48307/FMSJ.2024.28.1.77
dc.subjectپریشانی روانشناختیfa_IR
dc.subjectتاب آوریfa_IR
dc.subjectخودکارآمدیfa_IR
dc.subjectحمایت اجتماعی ادراک شدهfa_IR
dc.subjectسرطان پستانfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleنقش میانجی تاب‌آوری و خودکارآمدی در رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده با پریشانی روانشناختی در بیماران مبتلا به سرطان پستانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentگروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کاشان، کاشان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume28
dc.citation.issue1
dc.citation.spage76
dc.citation.epage85
nlai.contributor.orcid0009-0001-2355-6664


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد