مقاله علمی – پژوهشی:‌ ترکیبات تقریبی دو گونه خیاردریایی Holothuria leucospilota وStichopus herrmanni طی چهار فصل در خلیج چابهار (دریای عمان)

Abstract

دانش ترکیبات تقریبی بی‌مهرگان مانند خیار دریایی به بهبود درک ما از اهمیت غذایی این موجودات زنده کمک می‌کند. در این مطالعه به بررسی ترکیبات تقریبی (پروتئین،. چربی، خاکستر و رطوبت) دو گونه خیار دریایی Holothuria leucospilota وStichopus herrmanni در خلیج چابهار طی 4 فصل سال 1400 بر اساس روش‌های استاندارد پرداخته شد. خیارهای دریایی پس از جمع‌آوری به آزمایشگاه منتقل شدند. برای تجزیه‌وتحلیل ترکیبات تقریبی 20 گرم عضله برای هر نمونه استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل (در سه تکرار) برای بررسی ترکیبات تقریبی انجام شد. نتایج نشان داد که درصد پروتئین از چربی در هر دو گونه خیار بالاتر بود و درصد پروتئین و چربی در گونه H. leucospilota بیشتر از S. hermanni بود به‌طوری‌که بیشترین پروتئین خام در فصل تابستان برای گونه H. leucospilota (54/0±72/7درصد) و کمترین مقدار برای گونه S. hermanni در فصل بهار (26/0±23/3درصد) ثبت شد. بیشترین چربی نیز برای فصل بهار (29/0±56/4 درصد) در گونه H. leucospilota و کمترین در فصل زمستان (66/0±47/1 درصد) برای گونه S. hermanni مشاهده شد. درصد رطوبت و خاکستر در گونه S. hermanni بیشتر از H. leucospilota بود. بیشترین درصد رطوبت برای فصل تابستان (۴۵/0±۰۹/۸۷ درصد) در گونه S. hermanni و کمترین برای فصل زمستان (۴۸/0±۶۳/۸۱ درصد) در گونه H. leucospilota بود. بیشترین خاکستر در فصل پاییز (49/0±81/4 درصد) برای گونه S. hermanni و کمترین برای گونه H. leucospilota در فصل تابستان (28/0±23/1 درصد) بود. گونه H. leucospilota در مقایسه با گونه موردمطالعه دیگر به دلیل دارابودن ارزش کالری بالا و محتوای پروتئین خام کافی، ازنظر تغذیه‌ای مناسب‌تر است.