مقاله علمی – پژوهشی:‌ اثرات عادت‌دهی کوتاه‌مدت مرحله ‌گذار از غذای زنده به غذای خشک بر عملکرد رشد، زنده‌‌مانی، ترکیب لاشه و پروفایل اسیدهای چرب لارو فیل ماهی (Huso huso)

Abstract

هدف این مطالعه، بررسی اثرات عادت‌‌دهی کوتاه‌‌مدت با استفاده از غذاهای زنده مختلف و خشک بر عملکرد رشد، ترکیب لاشه و پروفایل اسیدهای چرب لارو فیل‌‌ماهی (Huso huso) است. تعداد 1200 لارو فیل‌ماهی با میانگین وزن اولیه 01/0±43/0 گرم به‌ صورت تصادفی در 12 مخزن گرد پلاستیکی 80 لیتری (100 لارو به ازای هر مخزن) در سه تکرار توزیع شدند. سپس لارو ماهیان به‌ مدت 21 روز با لارو منجمد شیرونومید (T1)، زی‌توده منجمد آرتمیا (T2) و ترکیبی از آنها (T3) تغذیه شدند. گروه شاهد (C) در طول دوره تنها جیره خشک تجاری (5/0 میلی‌‌متر، پروتئین 59/55 درصد، چربی 12/21 درصد، خاکستر 76/11 درصد و رطوبت 96/7 درصد) را دریافت کرد. جهت عادت‌دهی، هر دو روز یکبار، 15 درصد از میزان غذای زنده کاسته و بر میزان غذای خشک افزوده شد. طبق نتایج، وزن نهایی (16/0±99/4 گرم)، وزن کسب شده (17/0±57/4 گرم)، افزایش وزن بدن (75/72±53/1081 درصد) و نرخ رشد ویژه (29/0±75/11 درصد/روز) در T1 به‌ طور معنی‌داری بالاتر از سایر گروه‌های آزمایشی بود (05/0>p). نرخ زنده‌‌مانی در گروه (C) (32/1±50/56 درصد) نسبت به سایر تیمارها به ‌طور معنی‌داری کاهش یافت (05/0>p) و در گروه تغذیه شده با لارو منجمد شیرونومید (T1) مرگ‌ومیری مشاهده نشد‌ (05/0>p). میزان چربی خام (08/0±32/1 درصد) و رطوبت (17/0±98/80 درصد) در T1 به طور معنی‌داری کمتر از سایر تیمارها و محتوای پروتئین خام در T3 (39/0±26/11 درصد) و C (44/0±44/11 درصد) به طور معنی‌داری بالاتر از گروه‌های T1 (39/0±23/9 درصد) و T2 (28/0±67/9 درصد) بود (05/0>p). گروه T3، کاهش معنی‌داری در ارتباط با مجموع اسیدهای چرب n-3 LC-PUFA (04/0±53/9 درصد) نسبت به T1 (71/0±02/11 درصد) نشان داد (05/0>p). نسبت EPA/DHA نیز در گروه T1 به طور معنی‌داری بالاتر (03/0±45/0 درصد) از سایر تیمارها بود (05/0>p). براساس نتایج به‌دست آمده، استفاده از لارو منجمد شیرونومید به دلیل بهبود شاخص‌های رشد، زنده‌‌مانی و ترکیبات اسید چرب جهت سازگاری لارو فیل‌ماهی با غذای خشک طی 21 روز توصیه می‌شود.