نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorرکنیان زاده, علیfa_IR
dc.contributor.authorقاسمیان, عاطفهfa_IR
dc.contributor.authorپورمیرزا لیلاکوهی, زهرهfa_IR
dc.date.accessioned1403-04-19T22:43:15Zfa_IR
dc.date.accessioned2024-07-09T22:43:24Z
dc.date.available1403-04-19T22:43:15Zfa_IR
dc.date.available2024-07-09T22:43:24Z
dc.date.issued2022-05-01en_US
dc.date.issued1401-02-11fa_IR
dc.identifier.citationرکنیان زاده, علی, قاسمیان, عاطفه, پورمیرزا لیلاکوهی, زهره. (1401). اثربخشی طرحواره‌های درمانی در بهبود تعاملات اجتماعی و همدلی در محیط‌های آموزشی. مجله علوم پزشکی رازی, 29(3), 165-172.fa_IR
dc.identifier.issn2228-7043
dc.identifier.issn2228-7051
dc.identifier.urihttp://rjms.iums.ac.ir/article-1-8727-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1094885
dc.description.abstractزمینه و هدف: بهبود تعاملات اجتماعی و همدلی در محیط‌های آموزشی امری مهم در علم روانشناسی است، لذا این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی طرحواره‌های درمانی در بهبود تعاملات اجتماعی و همدلی در محیط‌های آموزشی انجام شد. روش کار: با توجه به اهمیت مهارت‌های اجتماعی و همدلی در موفقیت تحصیلی و رشد شخصی، تحقیق حاضر به بررسی تاثیر یک روش درمانی جدید در این زمینه می‌پردازد. بطور تصادفی 120 دانش‌آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه‌های استاندارد تعاملات اجتماعی، همدلی و طرحواره‌های ناسازگار اولیه استفاده شد. به منظور ارزیابی تغییرات، 12 جلسه درمانی برگزار گردید. روش تحقیق به صورت نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. تحلیل واریانس یک طرفه برای بررسی تفاوت‌های معنی‌دار بین گروه‌ها مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که شرکت‌کنندگان در گروه آزمایش پس از گذراندن جلسات درمانی بهبود قابل توجهی در تعاملات اجتماعی و همدلی نشان دادند. تحلیل واریانس حاکی از وجود تفاوت‌های معنی‌دار بین گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای مورد بررسی بود. به طور خاص، گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، بهبود معناداری در مقیاس‌های تعاملات اجتماعی و همدلی نشان داد. نتیجه‌گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهد که طرحواره‌های درمانی می‌توانند به عنوان یک روش مؤثر برای بهبود مهارت‌های اجتماعی و افزایش همدلی در محیط‌های آموزشی مورد استفاده قرار گیرند. پژوهش حاضر با تأکید بر نقش مهم طرحواره‌های درمانی، پیشنهاد می‌دهد که این رویکرد درمانی می‌تواند به طور مؤثر در برنامه‌های آموزشی و تربیتی ادغام شود تا بهبود تعاملات اجتماعی و همدلی در دانش‌آموزان و دانشجویان تسهیل گردد.fa_IR
dc.format.extent1189
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله علوم پزشکی رازیfa_IR
dc.relation.ispartofRazi Journal of Medical Sciencesen_US
dc.subjectطرحواره‌های اولیه ناسازگارfa_IR
dc.subjectسبک‌های مقابله‌ایfa_IR
dc.subjectهمدلیfa_IR
dc.subjectتعاملات اجتماعیfa_IR
dc.subjectدوره دوم متوسطهfa_IR
dc.subjectروانشناسی بالینیfa_IR
dc.titleاثربخشی طرحواره‌های درمانی در بهبود تعاملات اجتماعی و همدلی در محیط‌های آموزشیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران.fa_IR
dc.citation.volume29
dc.citation.issue3
dc.citation.spage165
dc.citation.epage172
nlai.contributor.orcid0009-0006-5318-8248
nlai.contributor.orcid0009-0007-7150-1848
nlai.contributor.orcid0009-0000-7959-3512


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد