مدل یابی نقش میانجیگری اضطراب ناشی از بیماری‌های ویروسی در ارتباط بین سبک‌های هویت و توانایی ابراز وجود با انگیزه پیشرفت دانش‌آموزان

Abstract

زمینه و هدف: هدف مقاله حاضر، مدل­یابی نقش میانجیگری اضطراب ناشی از کرونا در ارتباط بین سبک­های هویت و توانایی ابراز وجود با انگیزه پیشرفت دانش­آموزان بود. روش کار: طرح پژوهش حاضر از لحاظ هدف بنیادی از نوع مطالعه مقطعی – تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم مقطع متوسطه منطقه 3 شهر تهران که درسال تحصیلی1401 -1400 مشغول به تحصیل بودند، بنابر اطلاعات اداره آموزش و پرورش منطقه 3حجم جامعه آماری 3807 دانش آموز هستند. سپس حجم نمونه با استفاده از فرمول کلاین تعیین گردید. مقدار بدست آمده برای حجم نمونه 300 نفر بود. نمونه به روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب گردید به این صورت که از میان همه دیبرستان­های دخترانه منطقه 3 بصورت تصادفی خوشه­ای 3 دبیرستان انتخاب و به روش نمونه­گیری خوشه­ای مرحله­ای تعداد250 نفر از دانش آموزان انتخاب شدند و لینک پرسشنامه­ها در اختیار آن­ها قرار گرفت که پرسش نامه­ها را تکمیل کنند. یافته‌ها: یافته­ها نشان داد انگیزه پیشرفت با متغیرهای سبک هویت اطلاعاتی، هنجاری و تعهد، ابراز وجود رابطه مثبت و معنادار نشان داد. انگیزه پیشرفت با متغیرهای سبک هویت اجتنابی و اضطراب جسمانی کرونا رابطه منفی و معنادار نشان داد. سبک هویت اجتنابی با اضطراب روانی کرونا رابطه مثبت و معنادار نشان داد. بین سبک­های هویت اطلاعاتی، هنجاری و تعهد و اضطراب جسمانی و روانی کرونا رابطه معنادار مشاهده نشد. بین ابراز وجود باتمامی سبک­های هویت رابطه مثبت و معنادار مشاهده شد. بین ابراز وجود با اضطراب روانی و جسمانی کرونا رابطه منفی و معنادار مشاهده شد. اضطراب کرونا نقش میانجی بین ابزار وجود و سبک­های هویت با انگیزش پیشرفت نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد انگیزه پیشرفت با متغیرهای سبک هویت اطلاعاتی، هنجاری و تعهد رابطه مثبت و معنادار نشان داد و با سبک هویت اجتنابی رابطه منفی و معنادار نشان داد. همچنین ابراز وجود با انگیزه پیشرفت رابطه مثبت و معنادار دارد. طبق یافته¬های پژوهش اضطراب کرونا در رابطه بین سبک¬های هویت و انگیزه پیشرفت نقش میانجی نداشت.