اثر منتول بر بیان SFRP1 و سیگنالینگ HIF-1α/VEGF در آسیب کلیوی ناشی از دی اتیل نیتروزامین در موش سوری نر

Abstract

زمینه و هدف: تحقیقات نشان داده است دی اتیل­ نیتروزامین که برای القای کارسینوم کبدی به کار می­رود اثرات مخربی بر کلیه نیز دارد. منتول نوعی مونوترپن است که واجد اثرات آنتی اکسیدانی، ضدالتهابی و ضدسرطانی است. در این مطالعه، اثر منتول بر بیان فاکتورهای وابسته به تومور و سیگنالینگ HIF-1α/VEGF در کلیه موش­های سوری دریافت­ کننده دی­ اتیل نیتروزامین بررسی شد. روش کار: در این تحقیق، 16 موش سوری نر در سن 14 روزگی به چهار گروه کنترل، منتول، نیتروزامین و نیتروزامین- منتول تقسیم شدند. گروه­های نیتروزامین و نیتروزامین- منتول در سن 14 روزگی، دی­ اتیل­ نیتروزامین را به صورت درون صفاقی mg/kg) 25) دریافت نمودند. گروه­های منتول و نیتروزامین- منتول نیز منتول را سه بار در هفته به مدت 6 ماه متوالی به صورت گاواژ mg/kg) 50) دریافت کردند. در پایان این دوره، بیان SFRP1، VHL،CTNNB1 ، HIF-1α و VEGF در کلیه با روش real time PCR سنجیده شد. یافته ­ها: تیمار منتول باعث افزایش معنی­ دار بیان (0.021SFRP1 (P= و (0.013VHL (p = و کاهش معنی­ دار بیانCTNNB1 (0.001=P)، (P=0.000) HIF-1α و VEGF (0.000=p) در کلیه موش­های گروه نیتروزامین- منتول در مقایسه با گروه نیتروزامین شد. نتیجه­ گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که منتول از کاهش بیان فاکتورهای سرکوبگر توموری و افزایش بیان فاکتورهای محرک توموری و عوامل موثر در آنژیوژنز در کلیه موش­ های تیمار شده با دی ­اتیل­ نیتروزامین ممانعت می­کند، بنابراین احتمالاً در پیشگیری و درمان سرطان کلیه موثر است.